It’s a game of mind!!!

Imagine that you & your beloved one is playing a chess game. There is a third person who force to win or else both of you should get ready to kill. He pointing a gun at your head and ask to start the game.

What will happen… one should win somehow… the both of you start the game with fear…. doubt on your mind… restlessness is there… imagine how critical that moment can be to you and the other beloved one…

You both take your moves… one by one… one should reach to the winning… both of you are sweating… shivering… feel helpless… but still you are at the gun point… still you should be with the game… one of you MUST win… one of you MUST ready to die…

Suddenly you realize your next move of the game can take the life of your beloved one… so you keep tricking and dragging the game as much as possible… then your beloved one begin to win… now you must ready to die…

Then suddenly…!!!! Yes all of sudden….

The third person smash the chess board and chess pieces are all over the ground… the game FINISHED!!!

Be wise! Grab the hidden deep meaning which cause to bring you true happiness to your life!!!

You believed on the game as it were so real! You believed on the pieces and that's why you were so scared to play your moves. You even was ready to give up your life for a game which created by you. You were ready to die for a piece and given such a huge value to the piece…

But you didn't realize the whole game & its moves are all created by you… and you didn't notice that you are the one who believe in those pieces and given such a value to those and even ready to die for them…

It was simple to get rid from the fear… from all kind of restlessness you were going through… you just had to do the thing which third person has done… but why you were so scared? Why didn't you remember it? Because it's what you believe… you can't think beyond of your belief!

So, no one can save you, become your own savior! You should do it all by yourself!

(based on a Zen buddhist story)

Your choice!

Some people never realize that religions are to gain the peace the nobility!

It's not something for fight… it's not something for argue…
Each one of them has its own beauty…
When your heart is pure… when your mind is clear …
You will be able to see the beauty of each teaching…
You will be able to see the nobility of those teachers who preach them…
The spoiled mind always see the worst parts from the teachings
And they practice spoiled teaching from their own meanings…
They follow those with their own way…
By the sake of their teachers they follow the path of evil…
Because they couldn't be pure enough in heart or
Clear enough in mind to see the beauty of their own religion…
To grab the pure meaning...
So, Be wise human beings!
Coz you are not a species with long living years…
You are going to live maximum age of 120 years may be… 150 years…
In these years most of the years are spend for learning to live and
Most of the years are spending on regretting the way you use
Your Learning on living…
In between you chose to fight … argue… win …
little bit of good... little bit of bad...
When you realize that all of them were useless like peeling off a plantain tree
That will be too late…
Coz at the end of the day you will realize that you fails to
Realize the beautiful teachings of your own religion…
When you end up with the demon you will realize what you missed…
This is not to feel scared of the consequences of your misleading behaviors
This is not either to be happy with the way you follow what you believe
This is just to think about the way you behave as a human being!
One can always share what they think…
At the end of the day you are the one who decide &
You are the one who suffer or happy!
It's your choice!
But always remember my dear human beings
That you choice can make other beings suffer or pleased or liberate!

මේ කරන කියන දේ සුදුසුයි ද? හිතෙන් අහලා බලන්න!!!

මෙවර සටහන මුල් වෙන්නේ අත්දැකීමක් මුල්කරගෙනයි. මේ පිළිබඳව තම තමන්ගේ ජීවිත වලින් දැකීමත් දැක ඒ දේ උදෙසා නිසි ක්‍රියාමාර්ගයක් ගැනීමට වීර්යය කිරීමත් ඔබගේ නැණවත්භාවයයි!

ඔබ ඉතාමත් කාර්ය බහුලයි. දරුවන් වෙනුවෙන් හෝ දෙමව්පියන් වෙනුවෙන් හෝ සහකරු සහකාරිය වෙනුවෙන් හෝ මුණුබුරු මිණිබිරියන් වෙනුවෙන් හෝ කැපවී සිටින ඔබට ඔබගැනවත් බලාගන්නට වෙලාවක් නැතිබවමනේ ඔබ පවසන්නේ නේද? හිතන්න ඔබට දරුණු රෝගාබාධයක් හැදෙනවා. ඒ රෝගාබාධය සුවකරගන්නට ඔබ ඉතාමත් උනන්දුවෙන් උත්සාහවන්ත වෙනවා එහෙම නේද?

උදාහරණයකට කොලොස්ටරෝල් වැනි තත්වයන් මඟ හරවා ගන්නට හෘද ආබාධයන් වැනි තත්වයන් මඟ හරවාගන්නට ඔබ දුවන්නේ නැතිද? ව්‍යායාම වශයෙන් දුවනවා... වෛද්‍යවරුන් පසුපස දුවනවා... අදාල කෑම බීම පසුපස දුවනවා... බෙහෙත් වර්ග පසුපස දුවනවා... බෙහෙත් ක්‍රම පසුපස දුවනවා... ඒවාට සම්බන්ධ ලිපි ලේඛන පොත පත කියවා ඒවා ගැන දැනුවත් වෙන්නට දුවනවා... ඔය හැමදේම වෙනුවෙන් මුදල් එක්රැස් කරමින් වැය කරමින් දුවනවා... ආතතිය නැති කරගන්නට භාවනා කරන්නට පවා දුවනවානේ නේද? ඉතින් මේ ආකාරයෙන් කොතරම් දුවනවාද නේද?

කොතරම් දිව්වත් ඔබට මේ රෝගබාධයෙන් මිදීමක් නැති බව ඔබට දැනගන්නට ලැබෙනවා. ඔබ දැන් මියයන්නට ලඟ බව දැනගන්නට ලැබෙනවා. එවන් වූ මොහොතක ප්‍රවීණ වෛද්‍යවරයෙක් ඔබට පවසනවා "හරි මම මේ දරුණු රෝගාබාධය සුවකරදෙන්නම්... හැබැයි ඔබ ඔය කාර්යබහුල වැඩපිළිවෙලින් මාසයකට පමණ ඉවත් වෙලා වනගත වෙලා මම කියන ගස් වල පොතු වර්ග මල් වර්ග ඵල ආදිය කමින් මම කියන ආකාරයෙන් ජීවත් වෙන්නට ඔබට සිද්ධ වෙනවා... කැමති නම් මට පුළුවන් අනිවාර්යෙන්ම ඔබව සුව කරන්නට..."

ඔබ කැමති වෙන්නේ නැතිද? රැකියාවෙන් නිවාඩුවක් හෝ ගෙන මේ තත්වයට පත්වෙන්නට කැමති වෙන්නේ නැතිද? දරුවන්ගේ, දෙමව්පියන්ගේ, මුණුබුරු මිණිබිරියන්ගේ, සහකාර කාරියන්ගේ, රැකියාමය හෝ වෙනත් ඕනෑම වැඩකටයුත්තක් නවතා දමා මේ ප්‍රතිකර්මය කරගන්නට ඔබ යම් යම් උපක්‍රම සකසා ගන්නේම නැතිද?

ඇයි සමහර වෙලාවට ඔබට දරුණු රෝගයකදී ඔය මාස ගණන් වෙද ගෙවල් වල එහෙම නතර වෙලා ඉන්නවා නේද? වෛද්‍යවරයා කියන්නාවූ කෑම වට්ටෝරුව කොතරම් නීරස වුවත් අපහසුවෙන් වුවත් කනවා නේද? නිවාඩු දමාගෙන පැය ගණන් පෝලිම් වල රස්තියාදු වෙලා වෛද්‍යවරුන් හමුවෙලා වෛද්‍ය සායන වලට සම්බන්ධ වෙලා පැය ගණන් නොකා නොබී ලේ වල තත්වය දැනගන්නට ඕන නිසා බොහෝම වීර්යයකින් යුතුව කටයුතු යොදනවා නේද? වෙදකම් කරන තැන් වලට මහා පාන්දර ගිහින් නිදිවරාගෙන බංකු ලෑල්ලක් මත හෝ හිඳගෙන අඟුපිලක හෝ ලැගගෙන පෝලිමේ ඉන්නවා නේද? කොතරම් මුදල් ප්‍රමාණයක් වුවත් වියදම් කරනවා නේද? කොතරම් අපහසු වුවත් කාලය කෙසේ හෝ සොයාගෙන ව්‍යායාම් ආදිය කරනවා නේද? කොතරම් අපහසු වුවත් යාන වාහන සපයාගෙන හෝ වේවා පොදු වාහන සේවයේ හෝ ගමන් කරනවා නේද? වෛද්‍යවරයන් කියන දේ ඇස් පියාගෙන වුවත් විශ්වාස කරන තරමේ විශ්වාසයක් ඔවුන්ව ඇදහීමක් ඔබට තියෙනවා නේද? තණ කොළ වර්ගයක් වුවත් තමන්ගේ රෝගය සුවවෙනවා කිව්වොත් ආහාරයට ගන්නා තරමටම ඔබ අසරණ වෙනවා නේද?

අනේ, මේ දේවල් කලේම මරණය මොහොතකට කල් දමාගන්නට පමණක්ම මිස මරණයෙන් සඳහටම මිදෙන්නට නම් නොවන බව ඔබට මොහොතකටවත් සිහිපත්වුනේම නැතිද?

සඳහටම මරණයෙන් මිදෙන්නට සඳහටම සියලුම ආකාරයේ රෝගයන්ගෙන් මිදෙන්නට මේ ජීවිත කාලයේදීම අවශ්‍ය කරන්නාවූ නිවන් මාර්ගය පාදා දෙනවා යැයි පවසන හිමිනමක් හමුවී ඒ මාර්ගය පාදාගන්නට සිතක්වත් පහල නොවන ඔබට ඒ වෙනුවෙන් කාලය සපයාගන්නට ඉතාමත් අපහසු ඔබට ඒ වෙනුවෙන් කැපවෙන්නට අලසකමක් දැනෙන ඔබට... අනේ, ඒ හිමිනමම ඔබගේ නොයෙක් නොයෙක් රෝගී තත්වයන් සුවපත් කරගැනීමට බෙහෙත් කරනවා කිව්වොත්? බෙහෙත් කරගන්නා මාර්ගයක් පාදා දෙනවා කිව්වොත්? භාවනා බලයෙන් ඔබව සුවපත් කරනවා කිව්වොත්? මට ඔබගේ පිළිතුර අනවශ්‍යයයි! ඔබ ඔබටම පිළිතුරු දෙන්න!

අනේ, අති දුර්ලභ මිනිස් ජීවිතයක් ලබා ඇති ඔබට ඔය මිනිස් ජීවිතය පාවිච්චි කරලා කරන්නට තියෙන්නේ ඔය හෙම්බත්වීම පමණක්මද? ඔයටික කරන තත්වයද ඔබ මනසින් උසස් වූ හෙයින් මනුස්සයෙක්! යැයි පුරසාරම් දොඩනා උසස් මානසිකත්වය?

ඔබ ඔතරම් කාලයක් වෙහෙස වෙලා දුවලා දුවලා රෝගය සුවකරගත්තා කියමුකෝ... මරණය කල්දමාගත්තායැයි සිතමුකෝ... දැන් ඔබට ඇත්තටම මරණය කල්ගියාද? රෝගය සුවවෙලා ගෙදරට එන ඔබ වාහනයකට හැපුනොත්? සතෙක් සර්පයෙක් කෑවොත්? රෝහලම හෝ වෙද ගෙදරම ඔබගේ හිසට කඩාගෙන වැටුනොත්? මැරෙන්න කොතරම් ආකාර තියෙනවද? ඔබ ඔය හැමදෙයකින්ම බේරී ප්‍රායෝගිකව මරණය කල් දමාගන්නේ කොහොමද?

"ආ මේක හරි වැඩක්නේ... අපි බෙහෙත් ගත්තාම මෙයාට තියෙන අමාරුව මොකක්ද? එයා බේත් බොන්නේ නෑ වගේ හරියට අපිට බණ කියන්න එන්නේ... නිවන් මඟ වඩන්නත් නිරෝගීව ඉන්න එපැයි! නිවන් දකිනවා කියලා බේත් නොකර ඉන්න බෑනේ! බුදු හාමුදුරුවොත් බෙහෙත් කරගත්තා අනෙක් අයට බෙහෙත් කරගන්න ක්‍රම කියලා දුන්නා... බෙහෙත් කරගන්න එපා කියනවා නම් එයා බණ දන්න කෙනෙක් නෙවේ... මේ ගන්නා බෙහෙත් ටික සුවසේ නිවන් මාර්ගය පූර්ණය කරගැනීම පිණිස හේතු වාසනා වේවා කියලා තමයි මම මේ කැපවීම කරන්නේ... ඒකේ වරදක් නෑනේ!... මේ ආකාරයට ඉතින් ලියනවා නම් ලියන්නට පිටු දහස් ගණනක සාධාරණීකරණය පිණිස දක්වන්නාවූ හේතු තියෙනවා. එහෙම නේද? මේ වෙලාවේ ඔබගේ හිතට පැමිණියාවූ සාධාරණීකරණ හේතුවත් මේ ලැයිස්තුවේ නැතිනම් එය එකතු කරගන්න!

ඔව්! බුදු හිමියන් බෙහෙත් ගැනීම අනුමත කලා තමයි. සියලු රෝගයන්ට නියම ප්‍රතිකර්මය වන ගව මුත්‍රා වල බහා තැබූ අරළු බෙහෙත් වශයෙන් පානය කරන්නට හැකි නම් මහණ දම් පුරන්නට එන්න කිව්වා. ඒ කියන්නේ සම්මතයේ විවිධාකාරයේ බෙහෙතක් සපුරාගන්නට නොහැකි අවස්ථාවක පහසුවෙන් සපුරාගන්නට හැකි සාර්ථක බොහෝම මූලික මට්ටමේ ඖෂධයක් තමයි ඒ පෙන්වා දුන්නේ.

බුදු හිමියන් ඒ බෙහෙත අනුමත කලේ ඊට වඩා වැඩි බෙහෙතක් සපයාගන්නට කැපවී සිටින කෙනෙකුටයි. ලෞකික වැඩපිලිවෙල තුල පැවදි වෙසින් හෝ වේවා ගිහි වේශයෙන් හෝ වේවා ගිහියෙක්වී කියන කරන සිතන කටයුතු 99%ක්ම තිබියදී ඒ වෙනුවෙන් වීර්ය කරමින් කැපවී කාම මඩේ ලැග ගෙන සිටිමින් 1%ක් තමන්වම රවටා ගැනීම පිණිස නිවන් මාර්ගය පිණිස කටයුතු කරන පිරිස වෙතට මේ සාධාරණීකරණය කරමින් හේතු දක්වන්නට පෙර සිතන්නට නම් බොහෝ දෑ තිබෙනවා.

මරණය මොහොතකට කල්දමාගන්නට ඔතරම් උත්සාහයක් ගෙන හතිදමාගෙන දුවනා ඔබ, සඳහටම මරණයෙන් මිදෙන්නට හැකි, සඳහටම සියලුම ආකාරයේ රෝගයන්ගෙන් මිදෙන්නට හැකි, මේ ජීවිත කාලයේදීම ඒ ප්‍රථිඵලයන් අත්දැකිය හැකි ඒ නිවන් මාර්ගය පූර්ණය කරගන්නට කැපවීම වීර්යය පළමුකොට තබා සිටින්නෙක්ද? 99%ක් කෙසේ වෙතත් 50%ක්වත් නිවීම පිණිසත් ලෞකික කටයුතු සාර්ථක කරගැනීම පිණිස කරගෙන යන්නාවූ කටයුතු සඳහා 50%ක් හෝ ලෙසින්වත් වෙන්කරගෙන සිටින්නෙක්ද? ඔබගෙන්ම අසන්න! කාටවත් උත්තර දෙන්නට අවශ්‍ය නෑ ඔබ ඔබටම අවංක වෙලා පිළිතුරක් ලබාදෙන්න!

අනේ, ඔබ ඇත්තටම කොතරම් මෝඩකමකින් අසරණ වෙලා ඉන්නවාදැයි ඔබටම දැනේවි! එහෙම දැනුනට කමක් නෑ... ඇයි? ඔබ ඔබගේම මෝඩකම් වලට ලජ්ජා නොවුනොත් ඔබගේම අසරණභාවය බිය නොවුනොත් ඔබ ඔය හෙම්බත් වූ දිවිල්ල හැමදාම කරනවා නියතයි!!!

කණ්ණාඩිය ඉදිරිපිටදී හැඩ වැඩ බලන ඔබ මොහොතකට ඒ මානසිකත්වයෙන් මිදී බලන්න ඔබගේ මුහුණු දිහා... ඔබ කොතරම් වෙහෙසකින් දුකකින් හෙම්බත්භාවයෙන් සිටිනවාදැයි ඔබටම දැකගන්නට හැකිවේවි!!! ඔබ ඇත්තටම කොතරම් අසරණද? ඔබට ඔබ ගැන සතුටු විය හැකිද? අනන්ත සසරක් කෙටි වී ඇති බව දැනගෙන දැකගෙන අවංකවම සතුටු වෙන්නට තරම් හැකියාවක් ඔබට තියෙනවාද? අනේ, එහෙනම් දැන්වත් තීරණයක් ගන්නට වෙහෙසුනොත් නේද හොඳ???

"ආ... අපි නම් ඉන්නේ නිවන් මඟේ... අපි නම් හරියට පින්කරනවා... අපි නම් හරියට බණ අහනවා... මම නම් වැඩිපුර ඉන්නේ පන්සලේ... මම නම් මොනවා තිබුණත් පෝයට සිල් ගන්නවා... මම නම් කොහොම හරි ඒ භාවනා වැඩසටහනට සම්බන්ධ වෙනවා... ඒ ආරණ්‍යය නම් නියමයි... අපෝ අර හාමුදුරුවෝ නම් මෙහෙමයි... ඒ තැන නම් අන්තිමයි... අයියෝ ඒ අය වඩන නිවන් මඟක් නෑ... අර හාමුදුරුවෝ මෙහෙම කරනවානේ... අපිට නම් සිවුරු විතරයි අඩු... ඔය හාමුදුරුවෝ සිවුරුට සුදුසු නෑ... ඔයිට වඩා හොඳට මම දර්මය දන්නවා... ආමිසයටමයි ඔය හාමුදුරුගොල්ලේ බර... ආ ඒ අය බණ කියන්නේ ලාභ, කීර්ති, ප්‍රශංසා වලටනේ... ඔය මොන බණද... ඕවත් බණද..." මේ ආදී වශයෙන් අනන්ත දුක් රැස ආරම්භ වේ!! කියලා තමයි ඉතින් කියන්න වෙන්නේ...

ලෞකික ජීවිතයේ නොයෙක් නොයෙක් කටයුතු සාධාරණීකරණය කරගන්නට හේතු දක්වන ඔබ බොහෝ විට කථාවක් වුවත් පටන්ගන්නේ නම් නිවන අත ලඟ වගේ නේද?... එහෙත් අවසාන වෙන්නේ ශාසනයටම ගරහාමයි... ශාසනික වශයෙන් කැපවී සිටිනන් විවේඡනය කරලාමයි... තවමත් ලෙඩ දුකක් ලැබෙන විට කම්පාවෙන ඔබ, ලෙඩ දුක් සුවකරනවා කීවොත් හාමුදුරු කෙනෙකුවුවත් සොයාගෙන දුවන්නාවූ ඔබ මේ කරන දේ සුදුසුයිද?

රෝගයකට බෙහෙත් කරගන්න එයට ධර්මයෙන් බාධාවක් නෑ. එහෙත් ධර්මය තුලින්ම එහි සීමාව දැකගන්න... ඒ රෝගයන්ගෙන් සඳහටම මිදෙන මාර්ගය වෙනුවෙන් ඒ තාවකාලික වැඩපිලිවෙල අඩුකරගැනීම තුලින් ඉතිරිවන කාලය යොදවන්න... ඔබටම ඒ නීරෝගී සුවයෙන් ලැබෙන මානසික සැනසීම දැකගන්නට හැකිවේවි!!! "ආරෝග්‍යා පරමා ලාභා - නීරෝගීබවම උතුම් ලාභයයි" මේ කිව්වේ මේ භයානක සංසාර පැවැත්ම නමැති භව රෝගයෙන් නීරෝගී බවටම පත්වීම උතුම් ලාභය හෙවත් නිවීම ලැබීමයි යන්නම මිස තාවකාලිකව ඔබ රෝග සමූහයකින් සුවයක් ලබා ලබන්නාවූ ලාභයක් ගැන නොවන බව අන්න එවිට ඔබට ඔබගේම ප්‍රඥාවෙන් අත්දැකගන්නට හැකිවේවි!!! සියලු සත නිරෝගී වෙත්වා!!! තෙරුවන් සරණින් නිවනින්ම සුවපත්වෙත්වා!!!