ආර්ය ශ්‍රාවකයාගේ අප්‍රමාදය පිණිස හේතුවන සුවිශේෂීවූ කරුණු

බුද්ධ දේශනාවෙන් ඇසුරින් කැටි කොටගත් ආර්ය ශ්‍රාවකයාගේ අප්‍රමාදයට හේතුවන කරුණු කීපයක් කෙටියෙන් පෙන්වා දෙන්නටයි මෙම ලිපිය යොදාගන්නේ. ඉතින් සෝතාපන්න ආදී මාර්ග ඵලයන් ලැබූ ආර්ය ශ්‍රාවකයෙකු වුවත් සමහර කරුණු කෙරෙහි සැලකිලිමත් නොවනු හොත් නිවී සැනසීම ප්‍රමාද වෙනවා... ඔහුගේ / ඇයගේ මාර්ග ඵලයන් පූර්ණයට පත්කරගෙන අරිහත්වයට පත්වීම ප්‍රමාද වෙනවා... ඒ නිසා ආර්ය අනාර්ය දෙපිරිසටම ඉතාමත් වැදගත් වෙන මේ කරුණු රැස කියවා එකින් එක නුවණින් විමසා තමන්ට හැකි උපරිමයෙන් තමාගේ ජීවිතයට ලං කරගෙන අප්‍රමාදී වීමට කටයුතු කරගැනීම ඔබට භාර කරමින් මෙසේ සටහන් තබන්නෙමි!

ආර්ය ශ්‍රාවකයාගේ අප්‍රමාදය පිණිස හේතුවන සුවිශේෂීවූ කරුණු මෙසේයි;

1. ආර්ය ශ්‍රාවක පිරිපුන් සිල් ඇතියේ වෙයි

නිවීම පිණිසම සිත, කය, වචනයෙහි සංවරත්වයෙන් යුක්තව ආචර ගෝචර සම්පන්නව අංශුමාත්‍ර වරදෙහිත් බිය උපදවාගෙන ඒ ඒ ශික්ෂා පදයන්හි දැඩිකොට හික්මීම. 

2. ඉදුරන්හි වැසූ දොර ඇතියේ වෙයි

ඇස, කණ, දිව, නාසය, කය සහ මන ඉන්ද්‍රීයයන් තුලින් මන වඩන රූප, ශබ්ද, ගන්ධ, රස, ස්පර්ශ, ධර්මයන් ඇසුරු කිරීමේ සංවරත්වය. කෙටියෙන් කියනවා නම්; රාග, ද්වේශ, මෝහයන් කෙරෙහි සිහියෙන් හිදිමින් මිදීම.

3. බොජුනෙහි පමණ දන්නේ වෙයි

මෙහි අදහස නම් ප්‍රත්‍යවේක්ෂා කොට ආහාරය ගැනීමයි. කෙසේද යත්; යම් ආහාරයක් ගන්නා විට “මම මේ ආහාරය ගන්නේ පංච කාමය ආශ්වාදයන් ලබමින්, කෙලි කවටකම් කරමින්, ක්‍රීඩාවන් කරමින්, සැරසෙමින්, ප්‍රමාද වෙමින්, මත්වීම පිණිස නොවේ. මේ කයෙහි යැපීම පිණිස, වෙහෙස සංසිදීම පිණිස, ආර්ය මාර්ගය පූර්ණයට පත්කරගැනීම පිණිස කය පවත්වාගැනීමේ අරමුණින් යුක්තවයි“ ලෙසින් සිතා අධිශ්ඨානයෙන් යුක්තව ආහාර ගැනීමයි. 

එහෙම ආහාර ගන්නා විට රසවත් ආහාරයක් කියලා තමන්ගේ අවශ්‍යතාවයට වඩා වැඩි ප්‍රමාණයක් ආහාරයට ගන්නේ වත් රසවත් නැතැයි කියලා අවශ්‍යතාවයට වඩා අඩුවෙන් ආහාරයක් ගෙන කුසගින්නේ සිටින්නේවත් නැහැ. මන්ද එසේ ආහාරයක් ගන්නා විට තමන්ගේ සැබෑ අරමුණු රසය හෙවත් දිව පිනවන අරමුණ නොවන නිසා.
මෙන්න මේ පමණ නොදැනීම හෙවත් රස පිණිස ආහාරයක් ගන්නා විට එහෙම කාලයක් වේලාවක් ප්‍රමාණයක් නැතිව ආහාර ගන්නට අප පෙළඹෙනවා. 

ඉහත පරිදි පුරුදු කරන්න අද අදම උත්සූක වන්න... මෙය ඉතාමත් ප්‍රායෝගිකයි නිවැරදිව පුරුදු පුහුණු කලොත් ඉක්මනින්ම ප්‍රතිඵල ලැබෙන බවට අත්දැකීමෙන්ම මට කියන්න පුළුවන්. මමත් මෙය පුරුදු පුහුණු කරනවා... මගේ දියුණුව මටම අත්දකින්නට හැකියි... පෙර මෙන් රස තෘෂ්ණාවෙන් ආහාර සෙවීම ක්‍රමයෙන් අඩුවෙමින් යන බව තමන්ටම අත්දැකගන්නට හැකියි... කුමන ආකාරයේ කෑමක් වුවත් තේරීම් බේරීම් නොකර කය පැවැත්වීමේ අරමුණෙන් යුක්තව ආහාරයට ගැනීමට කම්පාවකින් තොරව හැකියාව ලැබෙමින් පවතිනවා... එය දියුණු වෙලා දැන් මට දිනකට එක වේලකින් පමණක් යැපෙන්නට හැකි මානසිකත්වයක් ගොඩනැගිලත් තියෙනවා... ගිහි පරිසරයක ඉන්න නිසා අන් අයට අපහසුතාවයක් කරදරයක් නොවන පරිදි මේ කටයුතු කරගෙන යන්නට නුවණින් යුතුව කටයුතු කරගනිමින් බුදු හිමියන් පෙන්වූ අවවාදයන් උපදේසයන් නිවීම පිණිසම යොදාගෙන දියුණුව ලබන්නට හැකිවෙලා තියෙනවා... ඉතින් කව්රුවත් ඇවිත් කරලා දෙනකම් ඉන්නේ නැතිව තමන්ගේ හිතේ ධෛර්යෙන් අධිශ්ඨානයෙන් යුක්තව සැබෑවටම නිවීමේ ආශාව ඇතිව සසර දුක් කෙලවර කරගැනීමේ උනන්දුව ඇතිව මේ කටයුතු නුවණැතිව ප්‍රගුණ කරන්න තම තමන් තීරණය කරගත යුතු වෙනවා. 

 4. නිදිවැරීමෙහි යෙදුනේ වෙයි

දවස තුල සක්මනේ යෙදෙමින් නීවරණ ධර්මයන්ගෙන් මිදෙයි. රාත්‍රියෙහි ප්‍රථම යාමයේදී සක්මනෙහි යෙදෙමින් නීවරණ ධර්මයන්ගෙන් මිදෙයි. රාත්‍රියෙහි මධ්‍යම යාමයෙහි දකුණු පයහි වම් පය මදක් ඇල තබා දකුණු පසට ඇලව යලිත් නැගිටින කාල සීමාව අධිශ්ඨාන කොට සීහ සෙය්‍යාව කරයි. රාත්‍රියෙහි පශ්චිම යාමයේ නැගී සිට යලිත් සක්මනෙහි යෙදෙමින් ආවරණීය ධර්මයන් කෙරෙන් සිත පිරිසිදු කරයි. මෙසෙයින් නිදිවැරීමෙහි යුක්ත වූයේ වෙයි. 

ඉහත තියෙන්නේ ත්‍රිපිඨක ග්‍රන්ථයන්හි දැක්වෙන ආකාරයයි... එහි අදහස මගේ නැණ පමණින් වැටහෙන පරිදි තෝරාගත් පරිදි විස්තර කර දෙනවා නම් මෙසේයි...
සක්මනෙහි යෙදීම ලෙසින් මෙහි අදහස් කර ඇත්තේ කායිකව අපි කරන සක්මන පමණක් නොවන බවයි මගේ හැගීම. ඒ කියන්නේ අපි උදාහරණයක් විදියට කියනවා නම් මෙහෙම හිතමු... “සිත හීලෑ නෑ හරිම මුරණ්ඩුයි තැන තැන ඇවිදිනවා“ කියලා සිංදුවකත් තියෙනවානේ. ඒ සිංදුවෙන් අදහස් කලේ සිත කිසිවිටකත් එකතැනක තියෙන්නේ නැති බවයි... හැම තිස්සේම පංච කාම ආශ්වාදයන් ඔස්සේ එහේ මෙහේ ඇවිදිනවා... ආශ්වාදයන් හොයනවා... හරියට හිගන්නෙක් වගේ ඉල්ල ඉල්ල රූප, ශබ්ද, ගන්ධ, රස, ස්පර්ශ, ධර්ම පසුපස ඇවිදිනවා... මෙසේ සක්මන් කරවන හිත අප විසින් එහි ප්‍රතිවිරුද්ධ ක්‍රියාවලිය පිණිස සක්මන් කරවිය යුතුයි... හරියට සටන් බිමට බැහැලා ඉන්න සෙබලෙක් සතුරන් විනාශ කරන්න ඉදිරියටම ගමන් කරනවා වගේ... රාග ද්වේශ මෝහ කියන කෙලෙස් සතුරන් අල්ලා ගැනීම පිණිස සිතට විවේකයක් නොදී සක්මන් කරවිය යුතුයි...

නිදා නොගන්නා සෑම මොහොතකම මේ ආකාරයට සිත සක්මන් කරවන්නට ප්‍රගුණ කල යුතුයි. මේ විදියට හැසිරෙන සිතට නිදි මතක් දැනෙන්නේ නෑ... අත්දැකීම තුලින් මට කියන්නට හැකියි මේ ක්‍රමය ඉතාමත් ප්‍රායෝගික බව.
බුදු හිමියන්ගේ කාලයේදී පවා සක්මන් කරමින් සිටින විටත් නින්ද ගොස් වැටෙන භික්ෂූණ්වහන්සේලා සිටි බවට නොයෙක් විට සටහන් දක්නට ලැබෙනවා... ඇත්ත එය වෙන්න පුළුවන්... ඒ වෙන්නේ සිත සක්‍රීය නොවී අක්‍රීයව පංච නීවරණ ධර්මයන්ගෙන් මත්වන විටයි. එවිට කෙලෙස් සමග කරන සටන කෙරෙහි අලස බවක් දැනෙනවා... එහෙත් ඉහත ආකාරයට සක්මන අප තුල ප්‍රගුණ වූ විට මේ ආකාරයට සිදුවන්නේ නෑ... සැතපී වුණත් නිදිමතක් නැතිව නිද්‍රාවට පත්නොවී භාවනාව කරගන්නට හැකිවෙනවා.

කෙලෙස් සතුරන් අල්ලා ගැනීම පිණිස සක්‍රීය වූ මනසකට තවත් විදියකට කියනවා නම් රෝදයක් වැනි වූ මනසට “සක්මන“ කියනවා කියලාත් කියන්න පුළුවන් කියලා මට හිතෙනවා. මන්ද එවිට කය සක්මන් කලා හෝ කය හිදගෙන සිටියා හෝ කය හිටගෙන සිටියා හෝ කය සැතපී සිටියා හෝ යන සතර ඉරියව්වෙන් කය පවත්වාගෙන භාවනාව සිදුකරන්නට හැකියි ලෙසින් බුදු හිමියන් පෙන්වූ කරුණටත් මෙය මනාව ගැලපෙනවා.

ඉහත ත්‍රිපිඨකයේ සදහන් පරිච්ඡේදය තුල සදහන් වෙන පරිදි දිවා කාලය තුලත් මධ්‍යම රාත්‍රියේ මද කාලයක් හැරුණ කොට අනෙක් කාල සීමාවන් තුලත් සක්මනෙහි යෙදෙමින් ආවරණීය ධර්මයන් පහ කරන්න කියන විට එයින් අදහස් කරන්නේ නිදාගෙන සිටින සීමිත කාලය හැරුණු කොට මේ කෙලෙස් සතුරන්ගේ ප්‍රහාණය පිණිස විදර්ශනාවෙහි යෙදෙන සමථයෙහි යෙදෙන සක්‍රීය මනසක් ඇතිව අනෙක් සෑම කාලයක්ම ගත කිරීම සිදු කල යුතු බවක් පැහැදිලි වෙනවා.
කයට වෙහෙසක් මහන්සියක් ඇතිවිට කයට සැතපීමට අවශ්‍ය නම් ඒ අවස්ථාවත් ප්‍රත්‍යවේක්ෂාවෙන් යුක්තවම ඒ කියන්නෙ “මම මේ සැතපෙන්නේ පංච කාම ආශ්වාදයන් ලැබීම පිණිස නොවේ... මත්වීමට ප්‍රමාදයට නොවේ... කයේ වෙහෙස සංසිදුවාගෙන ආර්ය මාර්ගය පූර්ණය කරගැනීම පිණිස මේ කයට ලබා දිය යුතු විවේකය ලබා දීම පිණිස පමණයි“ ලෙසින් සිතා නැගිටිය යුතු වේලාවක් සිතින් අධිශ්ඨාන කරගෙන නිදා ගත් විට අවශ්‍ය විවේකය උපරිමයෙන් ලැබෙනවා මෙන්ම අධිශ්ඨාන කරගත්ත කාලයටත් නැගිටින්නට හැකියාවක් ලැබෙනවා.

නින්දෙන් කය මිදුන වහාම සක්‍රීය මනස හෙවත් සක්මන පටන් ගත යුතු වෙනවා... නැතිනම් යලිත් කම්මැලිකමට නිදාගන්න හිතෙනවා. කෙලෙස් සතුරන් පරාජය කිරීමේ සටන වහ වහා ආරම්භ කිරීම පිණිස වහාම සැතපී සිටි තැනකින් බැස ගොස් කයට පිබිදීම පිණිස අවශ්‍ය දේ සපයා දීම බාහිර වශයෙන් උපකාර වෙන කරුණු ලෙස තමයි මට වැටහෙන්නේ. ඒ කියන්නේ සීතල වතුරෙන් මුහුණ හොදාගෙන උණුසුම් තේ වැනි පානයක් ගත් විට කයෙහි මැලි බවක් වේ නම් එයත් නැතිවෙන්න හේතු තියෙනවා... ඒත් මදියැයි සිතෙනවා නම් කය වෙහෙස වෙන ලෙසින් සක්මනෙහි / ඇවිදීමෙහි යෙදවීම තුලින් නැවත කයටත් ක්‍රියාශීලි බවක් ලැබෙනවා.

ඉතින් ලෝකෝත්තර වූ නිවීම පිණිසම වූ අර්ථයත් මතුපිටින් ලැබෙන ලෞකික අර්ථයත් යන දෙකම එකට කැටිකොට නිවීම පිණිසම සක්මන කරගන්නට ප්‍රගුණ කරගත යුතු වෙනවා... ප්‍රගුණ වන තරමට නිද්‍රා සහගත බව නැතිවෙනවා. අප්‍රමාදීව නිවී සැනසීමට හැකිවෙනවා. මේ දේවල් තම තමන් අත්දැකීමෙන් කොතරම් සුදුසුද රාගක්ෂය ද්වේශක්ෂය මෝහක්ෂය වෙනවාද කියලා අත්දැකීමෙන් යුක්තව දැනගෙන මේවා හරිද වැරදිද කියලා තීරණයට පත්වෙනවා මිසක් පොතේ තියෙන එකට ගැලපෙන්නේ නෑනේ කියලා නම් තර්ක වාද කරමින් කාලය නාස්ති කරගන්නට උත්සාහ කරන එක තරම් අනුවණකමක් තවත් නෑ කියලා තමයි මට නම් ඕනෑම වේලාවක කියන්නට තියෙන්නේ.

තමන්ගේ ගැලවීම තමන් විසින්ම කරගත යුතුයි. ඒ සදහා කටින් සටන් කරමින් ඉදලා හරියන්නෙ නෑ... තමන් දැඩි අධිශ්ඨානයෙන් යුක්තව තමන් තුල ඉන්න සතුරන් සමග සටන් කරන්න පටන් ගන්න ඕන... අන්න එතකොට තමන්ටම ක්‍රමයෙන් අත්දැකගන්නට හැකිවෙනවා පොත්පත්වල තියෙන්නේ තවත් කෙනෙක් කියලා දෙන්නේ ඇත්තටම කෝප්පයක තියෙන වතුර ප්‍රමාණයට සමාන ධර්ම කොටසක් පමණයි කියලා... ඒත් බුදු හිමියන් පෙන්වා දුන්න තමන් විසින්ම අත්දැකීමෙන්ම දැකිය යුතු අනන්තවත් සත්ධර්මය කෝප්පයේ තිබෙන ජල ප්‍රමාණයට සාපේක්ෂව මහා සාගරය වගේ කියලා වැටහෙන්නට පටන් ගන්නවා. එතකොට තමයි තමන් තුලත් තෙරුවන කෙරෙහි සැබෑම ගෞරවය ඇතිවෙන්නට පටන්ගන්නේ... ඒ නිසා තමයි බුදු හිමියන් කියලා තියෙන්නෙ තම තම නැණ පමණින් තෝරගන්න කියලා. අනුන්ගේ නැණ පමණින් තමන්ව මුදවාගන්නට කිසිවෙකුටත් නොහැකි බව සිහි තබාගෙන තමාතුල මේ උත්තරීතර සත්ධර්මය වර්ධනය කරගන්නට උත්සූක වෙත්වා කියලා මෙත් සිතින් පතමි! 

5. සප්ත සද්ධර්මයෙන් සමන්වාගත වූයේ වෙයි

1. බුද්ධරත්නයේ, ධම්මරත්නයේ, සංඝරත්නයේ යන තෙරුවන්හි අනන්තවත් ගුණ නුවණින් දැක අචල ශ්‍රද්ධාවකින් යුක්ත වෙයි.
2. පාපයට පිලිකුල් කරයි.
3. කාය, වචී, මනෝ දුෂ්චරිතයෙහි අකුශල ධර්මයන්හි ලජ්ජා ඇතිවෙයි බිය ඇතිවෙයි.
4. නිවී සැනසීම පිණිසම වූ සත්ධර්මය බොහෝ කොට අසමින්, දරමින්, නුවණින් විමසමින් අනුගමනය කරයි.
5. අකුශල ධර්මයන්ගේ පහ කිරීම පිණිසත් කුසල ධර්මයන්ගේ වැඩීම පිණිසත් දැඩි වීර්යයෙන් යුක්තව කටයුතු කරයි.
6. සිහියෙන් යුක්තව පෙර කල කී සිතූ දෑ කෙරෙහි සිහිකරනවා. රාගයෙන් ද්වේශයෙන් මෝහයෙන් යුක්තව කල කී දෑ කෙරෙහිත් තමන්ට ඒ ඒ අරමුණු ලැබී සිත, කය, වචනය ක්‍රියාත්මක කල ආකාරය කෙරෙහිත් මතුවට ලැබිය හැකි එවන් වූ අරමුණු කෙරෙහිත් මනා සිහියෙන් යුක්තව කටයුතු කරනවා
7. උදය වැය ස්වභාවය මෙනෙහි කිරීමට හැකි ප්‍රඥාවෙන් යුක්තව පංචඋපාදන්සක්ධන්යන්ගේ උදාවීම වැය වීම හෙවත් හේතු ඵල දහම අවබෝධකරගෙන ඒවා මෙනෙහි කරමින් යථාර්ථය මෙනෙහි කිරීමේ ප්‍රඥාවෙන් යුක්තව වාසය කරනවා

6. අධිචිත්තය ඇසුරු කල ඉහාත්මයෙහි සුඛ විහරණ ඇති සතර ධ්‍යානයන් රිසි සේ ලබනුයේ නිදුකින් ලබනුයේ විපුලව ලබනුයේ වෙයි

කාමච්ඡන්දයෙන් වෙන්ව අකුශල ධර්මයන්ගෙන් වෙන්ව විවේකයෙන් උපන් ප්‍රථම ධ්‍යනයත්... ද්විතීය ධ්‍යනය, තෘතීය ධ්‍යානය, චතුර්ථධ්‍යානයත් යන ආදිය රිසි සේ ලබමින් ඇසුරු කරමින් චිත්ත අභ්‍යන්තරයේ උපන් සුඛ විහරණයෙන් යුක්තව වෙසෙයි. 

මෙහිදීත් ධ්‍යාන ගැන තම තම නැණ පමණින් දැනගත යුතු කරුණක් තිබෙනවා. ඒ තමයි සමහර පුද්ගලයන් සිටින්නට පුළුවන් ධ්‍යාන නොලැබෙන එහෙත් උපචාර සමාධි ලෙසින් හදුන්වන ආර්ය සමාධියන්ට පත්වීමට පමණක් හැකි අය... ධ්‍යාන කියන්නේ ඉහාත්ම සුඛ විහරණය පිණිස කයේ පහසුව පිණිස තිබෙන්නක්... අරිහත්වයට මෙය අනිවාර්ය අංගයක් නොවන බවට හදුනාගත යුතුයි. උදාහරණයක් වශයෙන් කියනවා නම් අරිහතුන්වහන්සේලා ඉන්න පුළුවන් සිව්පිළිසිඹියාවත් පංච අභිඥාබලයනුත් සහිතව, ඒ වගේම තවත් අරිහතුන්වහන්සේලා ඉන්න පුළුවන් සිව්පිළිසිඹියාව පමණක් ඇති, තවත් අරිහතුන්වහන්සේලා ඉන්න පුළුවන් පංච අභිඥා බලයන් පමණක් ඇති, තවත් අරිහතුන්වහන්සේලා ඉන්න පුළුවන් ත්‍රිවිධ්‍යාවන් පමණක් ඇති, තවත් අරිහතුන්වහන්සේලා ඉන්න පුළුවන් සතර ධ්‍යානයක් පමණක් ඇති, තවත් අරිහතුන්වහන්සේලා ඉන්න පුළුවන් උපචාර සමාධීන් පමණක් ඇතිව. 

මේවා එකින් එක වෙනස් වුණා කියලා ඒ ඒ අවස්ථාවේ උන්වහන්සේලා ලබා ඇති අරිහත්වයේ නිවනෙහි කිසිදු වෙනසක් නොවන බව බුද්ධිමත්ව වටහාගන්නට උත්සාහ කල යුතුයි. සසරේ පුරුදු පුහුණු කර ඇති ආකාරයට පාරමිතා පුහුණු කොට ඇති ආකාරය අනුව මේ මේ දේවල් වෙනස් අයුරින් ලැබෙන්නට හෙතු තියෙනවා... 

පොදුවේ ආර්ය ශ්‍රාවකයෙකු පිළිබදව විස්තර විග්‍රහ කරන විට සම්මා සම්බුදු පියාණන්වහන්සේ විසින් මේ සතර ධ්‍යානයන් පිළිබදව සමාපත්තීන් පිළිබදව වර්ණනා කොට විශේෂ කොට විග්‍රහ කොට පෙන්වා දෙනවා. ඉතින් තමනුත් ඒවා ලබාගෙන ඒ සුවයන් ලබන අතර අප්‍රමාදීව නිවීම පිණිසම කටයුතු කරගැනීමට උනන්දු විය යුතුයි වීර්ය කල යුතුයි... නොලැබුනා කියලා පසුතැවෙන්නේ නැතිව ඇත්තටම නොලැබෙන්න හේතුව කුමක්ද කියලත් දැන හදුනාගන්නට උත්සාහ කල යුතුයි. නැතිනම් නිවීම පිණිසම නොවූ නොගැලපෙන භාවනාවන් කරලා මේ සතර ධ්‍යානයන් නොලැබූ විට හෝ විකෘතීන් ලබා ධ්‍යානයන් ලෙසින් රැවටී සිටින විටත් නොගැලපෙන අදහස් ගෙන මග නොමග වෙන්නට තිබෙන අවස්ථාව වැඩියි. “මට මෙය ලැබෙන්නේ නැතිව ඇති“ ධ්‍යානයන් ලැබෙන භාවනාවන් නොවඩා කිසිම උත්සාහයක් නැතිව අතහැර දැමීම අනුවණකමක් බව සිහි තබා ගත යුතුයි. 

ඉතින් මේ බොහෝම කෙටියෙන් තමයි ඉහත පැහැදිලි කිරීම් සිදුකලේ... මීලඟ ලිපිය තුලින් ශෛක්ෂ මහණුන් හෙවත් මාර්ග ඵලයන් ලැබූ සෝතාපන්න ආදී ආර්ය පුද්ගලයෙකු වුණත් ධර්මයෙන් ඈත්වෙලා මාර්ගය වැඩීම අතපසුකරගන්නා ඒ අයුරින් නිවනට ප්‍රමාද වන්නට හේතුවන කරුණු කීපයක් පෙන්වා දෙන්නට කටයුතු කරන්නම්. එතෙක් මේ කතුවැකි තුලින් මේ “නිර්වාණ ධර්ම“ වෙබ් අඩවිය තුලින් යම් සත්ධර්ම කරුණක් පෙන්වා දෙන්නට උත්සාහ කරනවා නම් ඒවා කිව්වේ කව්ද? කොයි හාමුදුරුවෝද? හාමුදුරුවන්ගේ මාර්ග ඵලය කුමක්ද? මේ කතුවැකිය ලියන මගේ මාර්ග ඵලය කුමක්ද ආදී දෑ සොයමින් කාලය නාස්ති කරගන්නේ නැතිව ඒ කියලා තියෙන්නේ කුමක්ද කියලා තමන්ට තියෙන බුද්ධිමට්ටමකින් විවෘතව විමසා බලා ප්‍රායෝගිකව ජීවිතයට ලංකරගෙන ඒවා තුලින් තමන්ගේ රාගය ද්වේශය අඩුවෙනවද කියලා තමන්ම හොයාලා බලාගන්නට උත්සාහ කරන්න වීර්ය කරන්න කැපවෙන්න... එවිට නිවීම ලැබේවා ලැබේවා කියලා පතන්න දෙයක් නෑ රාග ද්වේශ මෝහ අඩුවෙන පමණින් තමන්ට ලැබෙන සැනසීම නිවීමත් ඒ ගුණයන් වැඩීමෙන් ඉක්මනින්ම නිර්වාණය ලැබෙන්න පරිසරය සැකසෙන බවත් තමන්ටම දැකගන්නට හැකිවේවි! තෙරුවන් සරණින් යහපතක්ම වෙත්වා!!!

Some of the greatest facts which cause to accelerate the path of nirvana!

I’m going to write you about some valuable facts which helpful for those who already achieved stream – entry level (Sotapanna) and for those who are not achieved any levels yet. I would like to introduce these facts as some kind of advices from the greatest Samma Sambuddha for everyone whose interested in following the path to not to be delay to complete the path of Nirvana.

Let’s identify some of the greatest facts which cause to accelerate the path of nirvana and extremely helpful to complete the path sooner.

1. Arya disciple who is filled with virtue is NOT going to be delay to complete his / her achievement of Nirvana.

This means that the person who truly with the understanding of dhamma has the fear of being with defilements. He / She use their understanding of dhamma to discipline his / her mind, body & words to get rid of desires, hatred & ignorance. They use the precepts with understanding to discipline themselves.

2. Arya disciple who is closed his / her doors of senses are NOT going to be delay to complete his / her achievement of Nirvana.

Eyes, Ears, Nose, Tongue, Body and Mind are the Doors of senses. As far as these doors are open with the ignorance the desires & hatred are warmly welcomed. So the wise person who already have the understanding of pure dhamma make sure to close these doors and be aware of them when to open and for what to open them. When these doors are closed it’s easy to identify who comes near to the doors. 

Pleasurable forms may come and knock the door of eyes,
Pleasurable sounds may come and knock the door of ears,
Pleasurable fragrances may come and knock the door of nose,
Pleasurable flavors may come and knock the door of tongue,
Pleasurable touches may come and knock the door of body / skin,
Pleasurable thoughts may come and knock the door of mind, 

When these uninvited guests are knocking the doors of ours if we are with the understanding of pure dhamma we should be able to identify them and not open the door with warm welcome to them… 

When we ignore these uninvited guests with the understanding they will stop coming and knocking… and we can be in peace as we are get rid from the desires, hatred & Ignorance.

3. Arya disciple who is aware of his / her food is NOT going to be delay to complete his / her achievement of Nirvana.

Normal worldly people eat food for living + pleasure. They seek for various kinds of tastes / flavors to entertaining their tongue & mind. One who is with the awareness and with the understanding of pure dhamma not seeks for food for the pleasure. The Arya disciple should practice the way of taking food which helpful to get rid of desires. One who seeks to get rid of desires, hatred & Ignorance should always remember to remind the real purpose & reason to have food.
When one with dhamma got the plate of food or something to eat they should make sure to remember & think like this with understanding. 

“I’m not taking this food to keep my body fit for entertaining 5 senses or to do various sports for pleasure or to do worldly activities which increase the desire, hatred & Ignorance. I am not taking this food to entertain my tongue & mind with its tastes. I’m just taking this to maintain my body fit till I complete the path of Nibbana. I need strength to practice the path of dhamma to achieve greatest happiness and this food may give the needful strength for my purpose and may not be a cause to entertain 5 senses.”

Those who remind like this when they get any food to their hand before they eat them have the needful awareness to get rid of desires, hatred & ignorance. 

When one practice this way will not get any desires to the various kind of tastes / flavors and they will not conflict with the bad tastes they get through the foods. It’s simply helpful to get rid of the hope of having tasty food or good food or expensive food etc… it’s simply helpful to improve our mind to satisfy with the food we get and also it’s so effective and digest very well than the normal way of taking food. 

But always remember that this digest process work when you do as the way you think. It means as you thought when taking the food you should make sure to practice the dhamma path with real intention to achieve the greatest happiness. Then the food will give immense strength to spend the whole day without any trouble of hunger or other need of food.
I can promise you that this is truly effective as I’m practicing this way from my level best. And I can experience the way I’m get rid of the desire of various tastes of foods which I had earlier. I can see how I improve with the satisfaction of any food which comes to my way. Even I improve this to have one meal per day. 

Food is a main entity of keep ignorance alive. Food doesn’t mean only the food we eat to keep us alive. The food also means the thoughts we giving to the mind which we can identify as the consciousness at the end. There are 4 kind of food which we should reduce and get rid of… and I’ll try to explain this as a separate article in future. Somehow to get rid of all kind of foods which becomes a trouble & barrier to gain pure happiness the above method is as helpful as a beginning. This is even well explained in many times by Samma Sambuddha.

4. Arya disciple who is not sleeping much is NOT going to be delay to complete his / her achievement of Nirvana.

This is said as the person who doesn’t sleep much and doesn’t have laziness within can achieve the nirvana soon. The one who doesn’t sleep at the day time, beginning of the night & end of the night and only sleep at the middle of the night with the thought of giving a small rest to the body can achieve the nirvana. Also said all that time which is not sleeping should be in walking. 

I thought of this dhamma fact deeply. Coz I found many time that the meditation should be practice in all the 4 ways (sitting, walking, standing & lying down) I found this lying down meditation not happening only with those who practice the Dhutanga (the 13 ascetic practices) 

So I thought about what should be the hidden meaning of this which is possible to practice all the time. Then I felt the “Walking” doesn’t mean only the bodily walking we commonly recognize as “walking”. If you concentrate for the behavior of your mind for a while you will be able to realize that our mind is also “walking” all the time. Even while the body is sitting, standing or lying down the mind is “walking” and wandering so many places. Normally mind is “walking” to seek some pleasure & entertainments. When it’s on the walk we don’t feel sleepy. 

Imagine a moment which you do your favorite thing… let’s take as an example the time we watch movies. For the one who attached to watch movies doesn’t feel tired of watching movies till late night… they simply forget to sleep and mind is full on all the time.
Same way we should be able to practice our mind to “walk” the other way around. We should practice our mind to “walk” to seek for the things which we get attached with desires or hatred. 

We should be busy with keep “walking” our mind to find the cause and cease the cause. Our mind should be busy on “walking” in the battlefield. Imagine a soldier who already enter to the battlefield and fell asleep in the battlefield… what will happen to him? He will caught by enemies… or he will have to die by enemies… so same way the one with the understanding of pure dhamma has already entered to the battlefield and the enemies in there are the Kilesa / defilements which are very dangerous to deal with. 

Our mind should “walk”… it should keep walking to fight with them… then only the laziness will vanish and sleep will run away from us. When our body needs some rest then we can lie for a few moments. There is a way to do that also. Like we do while eating we also can think same kind of thing to the lying down process too. “I’m not lying down to entertain my body with comfort of mattress & pillow or dreams of entertaining 5 senses. I’m lying down now with the thought of giving some rest to the body which is necessary to gain the body strength to practice the dhamma path. I should get up in this time (think about a reasonable time which you like to get up) and turn to the right side of yours and keep your head in the right hand of yours and rest a little. This way of sleeping named as the “SeehaSeyya” in the dhamma. This method of sleeping gives a good blood circulation to the brain and allows improving the wisdom well with freshness of mind. 

Hope this way of “walking” is much more effective than just “walking” without a meaning. I heard some of the stories from Samma Sambuddha’s time saying that some Bhikkus even fell asleep while they walking. So simply the reason should be as above, they may have walked just because they asked to walk and without fighting with the Kilesa / defilements.
So the above explained kind of “walking” can be done while you sitting, standing, walking or either lying down and the laziness or sleep will not caught us in this process… because we are improving our awareness and step by step able to improve it to the 100% which gains the pure happiness.
So always remember that you are already entered to the battlefield and if you were lazy enough to sleep or rest in the battlefield the enemies will caught you easily and you are in great danger.

5. Arya disciple who is with the seven dhamma is NOT going to be delay to complete his / her achievement of Nirvana.

1. See the eternal qualities of Buddha, Dhamma & Sangha through wisdom and have unconditional faith upon them.


2. Disgust for defilements & sins.


3. Shame of doing evil actions, think evil thoughts and speak evil and have strong fear of their effects.


4. Always listen, practice and revise the pure dhamma which helpful for the nirvana.


5. Have a strong effort on practicing the path of ceasing the defilements and improving the virtue and pure happiness.


6. Always with awareness about the things did thought & spoke with desires, hatred & ignorance. And always with awareness to make sure that it won’t happen again and cease the desire, hatred & Ignorance.


7. Improve the wisdom of thinking about the reality of the five Khandhas (Panchaskhandha). They are always arise with the cause and when the cause is cease they are not visible… this quality of arise and fade away (Identify in dhamma as the wisdom of “Udaya – Waya”) of five khandhas. Always think about this and make use of them to get rid of desires, hatred & ignorance.

6. Arya disciple who is with the 4 Jana’s is NOT going to be delay to complete his / her achievement of Nirvana.

The 4 Jana’s arise when the mind is clear from the defilements. So when the field of battle with Kilesa / defilements there are moments which they defeat and allow us to feel the pleasure of defeating them and these moments are can be identify as the 4 levels of Janas which are filled with comfort and pleasure of get riding of desires, hatred… those who are with the understanding of pure dhamma improve these kind of moments and stay in comfort zone of mind which away from desires & hatred. These comfort zones are giving the background to defeat the defilements soon. 

Also there is one more important fact we should understand that everyone will not be able to have these Janas. There are people who can have these Janas with the practice of previous births. Not having Janas will not become a barrier to attain the greatest nirvana and will explain in this fact with more details in future. 

So this is how Arya disciple going to complete the path of dhamma. Even though you are an Arya Person (In the first level of Sotapanna / Stream – entry) make sure you are practicing this way to gain happiness the quickly. Otherwise your path of dhamma is not going to improve and you will be a delay person who still has the cause of suffering in this life circle. 

If you are aware with what you achieve as a Sotapanna / stream – entry person make sure you are not being proud or with the high thought of that “I’m safe and no more 4 lower realms come to me anymore” … it’s not time to be happy with what you achieve… it’s time to be hurry to wash & clean the rest of the dirt you have with you. You are the person who should make the decision. Otherwise you also will collect more & more dirt with the company of worldly people and will gain cause to continue the life circle few more births.
Nothing is giving by free… even the path of dhamma is not just going to complete without any effort… Effort should be given to make the background to complete the path by itself. The above is described few ways of making background and the effort should be to improve them by practicing and the background will be created to arisen the wisdom and complete the path of Nirvana by achieving the pure happiness! My blessings are always with you as a follower of this great path and May triple gem bless you for the best (nirvana)!!! 

Through next article I’ll make sure to add more reasons to degenerate a person who already achieved the level of Arya Dhamma path.

Let's recognize the magician's magic!

Through this editorial I’m going to write a small piece of tip which helpful for most of the people in this world.


One day I happened to walk in street… there were no transportation and I had to walk all alone… and my legs and whole body was started to pain… the pain was doubled just because I don’t like to walk much. I felt I was nearly fallen down… but then suddenly I realize how stupid I am.


I realize each moment I keep my step means I take my step for the very first time. I keep left step once and then the right step… but I always take my first step forward… it’s my stupid consciousness telling me that I kept this much of steps from that distance to this distance and I walked this much and I have to complete another miles of miles etc…


Then I began to think, think & think… think stupid Rajitha think… how it is possible for me to feel tired if I keep the very first step of mine? I thought when I got down from the bus and begin to walk the very first step wasn’t trouble me at all… my body didn’t feel any tiredness… so I do the same with each step I keep… then how it possible for me to feel tired this much? Then amazingly the tiredness began to vanish… I truly felt like that I am taking my first step forward… left step and right… but very first step… the very first step doesn’t tiresome at all…


The journey was end and I felt like I can another number of miles without thinking how tiresome it is…


I won’t say that the pain of the leg will vanish too or the puff will vanish too… they remain the same but you can experience that the “Nearly to die” feeling will vanish and the walking become easy. Then I tried this to all my day today work… I able to vanish loads of work without even noticing that I truly finish them… each time I feel tired and fed up with what I do I began to think how it is possible to get this feeling if each moment is passing away and new moment arise… the very first moment can’t hurt at all… can’t tiresome at all… can’t painful at all…


Once I happen to read the book named “Opening the door of your heart” by Ajahn Brahm and one of its stories says similar experience happen in monastery life… One of the advices given by great Ajahn Chah… when one is fed up with the work and tiresome great Ajahn Chah happens to say them that “Your problem is that you are thinking so much”


That’s true… our problem is we are thinking too much… when we start to do something we think of the work we have to finish, how long it will take, how much tiresome the work is, how much effort should put on the work to be done, etc… etc…


What exactly happen when we think about the work load we have to finish?
Our mind with ignorance is giving us the feeling of continues process or the feeling of a bundle… the true nature is our world is that each moments of it arise change and destroy and we experience a bundle of such moments.


When we begin to we start to keep the left step forward… that means, arise of the step and then the moment in between is the time of its changing period and we touch the floor means end of the step… Just get up from your chair and now try this while you are reading… so you can feel it to yourself perfectly… 

We even can divide this small motion to another millions of motions… but it won’t be necessary and understanding this small moment will give the understanding about all the other moments…

Bundle of this kind moments gives the outcome of walking… actually we are not walking… but we measure all these moments as a bundle and think & believe that we are walking and we walk this much and we walk this number of miles and we can’t walk this much etc…

All the other moments are same… above is just a simple example… understanding moments and the illusory visions we are measuring each moments improves the wisdom.  This is will be helpful for you to understand why Samma Sambuddha compared the consciousness to a magician.  Its magical tricks will not powerful enough to hunt you when you improve in this method of practice.  We should practice well just like a policeman who well trained to catch the robbers and thieves.  I can say it confidently because I already experience the improvement through this little but powerful practice… in a way it’s a meditation method which covers all the methods describe in Dhamma.

This method will guide you to get rid of desires, hatred and ignorance… when you get angry think about the moments of the situation which made you angry… all because your consciousness told you that it’s a one bundle which has a value to fight back… but when you think about its reality by dividing the moment into small pieces then you able to realize that actually it had nothing suitable to give a value to it…

“Hay you idiot” as soon as you hearing these words you become angry… “Who call me idiot? How dare he / she is to call me idiot?” etc… in such moments hold on for second and think about what you heard…

When one call you “Idiot” did he / she really calls you idiot?  No my dear friend actually it is another trick of the magician / consciousness to trap you in the middle of suffering…

When one call you “idiot” he or she first call out “I” then “D” then “I” then “O” then “T”… when one call you “Idiot” you actually first listen the sound of “I” and when you listen the sound of “D” the previously made “I” sound already added to the past… check this chart…

As you can see we actually attach some past memories which are already in history… we never can touch the present moment… we always catch the past moment by mistakenly the present moment… “Oh goodness… how stupid we are to attach to some bunch of memories which are already added to history...” we fight for historical moments by thinking they are present… we desire for some historical moments by thinking they are the present… isn’t it so stupid… well I don’t know about you but I feel that I am so stupid to caught in the trap of consciousness… I feel sham about me… so that shame is actually energizing me to get rid from the desires, hatred & ignorance soon!

This same theory applicable to the each form we see through eyes, each sound we listen through ears, each fragrant we smell through nose, each flavor we taste through tongue, each contact we touch through body and for even each thought coming to our mind.

Divide the bundle… you will be able to see the reality of illusion… the more you practice the more you see… the more you see the more wisdom arise… the more wisdom arise the more you able to get rid of desires, hatred & ignorance… the more you cease desire, hatred & ignorance the more you gain peace in mind… the more you gain peace in mind the more you achieve true happiness… the more you achieve true happiness the cease of suffering happens!

So now this is just a small experience of mine and I can feel that I am improving my wisdom through this little exercise to my mind each moment I spend… So my dear friends if you keep getting attach to desires and entertain 5 senses here is one simple solution for you… if you keep getting angry here is the solution for you… if you want to fight for the justice here is the reality of your justice which you are willing to die for… The more you understand this illusion you will be able to become a wiser person!

At the end of the day decision is all yours… you have to make your own decision… whether to become a stupid slave which caught in an illusion by thinking it is the reality… or whether to become a real free person who liberate from all the illusion and realize the eternal truth! Well Good luck for a better decision and may triple gem bless you for the best!

මායාකාරයෙකුගේ මායාව දකිමුද?

ඔන්න දවසක් මට බොහෝ දුරක් ඇවිදීමට සිදුවුණා... කකුල් දෙක හොදටම රිදෙන්න ගත්තා මහන්සිය එන්න එන්නම වැඩිවුණා... මට හිතුනා දැන් වැටුණා තමයි අයියෝ දැන් නම් මැරුණම තමයි කියලා... මම වැඩිය ඇවිදින්න කැමති නෑ කියලා මතක් වෙන තරමටම මහන්සිය තෙහෙට්ටුව එන්න එන්නම දෙගුණ තෙගුණ වුණා... ඒත් එකපාරටම මතක් වුණා “අයියෝ මම කොච්චර මෝඩයෙක්ද“ කියලා...

මට මතක් වුණා මේ පියවර තබන හැම වාරයක්ම මගේ පළවෙනි පියවරනේ කියලා... එක්වරක් වම් කකුල තබනවා එක්වරක් දකුණු කකුල තබනවා... කොහොම වෙතත් තබන්නේ ඒ මොහොතට අදාල පලවෙනි පියවරනේ කියලා... මගේ මෝඩ විඤ්ඤාණය තමයි මට අදහස් දෙන්නේ “ඔන්න ඔහේ මෙච්චර දුරක් ඇවිද්දා... මෙච්චර පියවර ගාණක් තිබ්බා... මෙච්චර මහන්සියි දැන්... තව මෙච්චර ඇවිදින්න තියෙනවා...“ ආදී වශයෙන්...

ඉතින් ඔන්න මම හිතන්න ගත්තා... හිතන්න... හිතන්න... මෝඩ රජිතා හිතන්න... මේ මගේ පළවෙනි පියවර නම් කොහොමද මට මෙච්චර මහන්සියක් දැනෙන්නේ? මට මතක් වුණා බස් රථයෙන් බැස්ස වෙලාවේ තියපු පළවෙනි පියවර... ඒ වෙලාවේ මගේ කයට මහන්සියක් තිබුනේ නෑනේ... ඉතින් ඒ වගේ මේ හැම පියවරක්ම මම පළවෙනි වතාවටනේ තියන්නේ එහෙනම් කොහොමද මට මෙච්චර මහන්සියක් දැනෙන්නේ? ඒත් එක්කම මගේ මහන්සිය අඩුවෙමින් යනවා කියලා මට දැනුණා... වම් පියවර... දකුණු පියවර... කොහොම වෙතත් තියන්නේ පළවෙනි පියවර... පළවෙනියටම තියෙන පියවරක් කවදාවත් මහන්සියක් ගෙන දෙන්නේ නෑනේ... මගේ ගමනාන්තයටත් ආවා... මට හිතුනා තවත් කිලෝමීටර් ගණනාවක් වුණත් යන්න පුළුවන්නේ කියලා...

මම කියන්නේ නෑ මේ ක්‍රමයට කකුල් රිදෙන එකවත් හති දමන එකවත් අතුරුදහන් වෙලා යනවා කියලා... ඒවා ලැබෙන විදියට ලැබේවි... ඒත් ඔබට “දැන් මැරෙන්න තරම් මහන්සියි“ කියලා මනසට දැනෙන වේදනාව හැගීම නම් නැතිවෙලා කොච්චර දුරක් වුණත් ඇවිදින්න පුළුවන් වෙනවා ෂුවර්ම ෂුවර්! මේ අවස්ථාවට පසුව මම මේ ක්‍රමය මට හැකි සෑම අවස්ථාවක සෑම දෙයකටම අත්හදා බලන්න පටන් ගත්තා... තවමත් කරනවා... පුරුද්ද වැඩිවෙන තරමටයි ප්‍රතිඵල වැඩිපුර ලැබෙන්නේ... බොහෝ අවස්ථාවල මගේ දිනචරියාවට අදාල කටයුතු බොහෝමයක් මටත් නොදැනුවත්වම ඉතාමත් සාර්ථකව ඉවර කරගන්නට මට හැකිවෙනවා... හැම මොහොතකම මට මහන්සියක් දැනෙනකොට... “දැන් නම් ඇති“ කියන හැගීම දැනෙන කොට මම මේ ක්‍රමය අනුගමනය කරමින් හිතන්න පුරුදු වුණා... තවමත් එය වර්ධනය කරගෙන යනවා...

මොහොතින් මොහොත ගෙවි ගෙවී යනවා... හැම මොහොතක්ම අලුත්ම මොහොතක්... වරක් මම අජාන් බ්‍රහ්මවංශ හිමියන්ගේ “Opening the door of your heart” නම් කෘතිය කියවන විට එහි එක් කථාවක් තිබුණා මේ වගේ ක්‍රමයක් පැහැදිලි කරලා... තමන්ට ලැබුණ අධික රාජකාරි පිලිබදව තරහා ගිය හිමි වරුන්ට අජාන් චා හිමියන් විසින් දුන්න පුංචි උපදෙසක් තමයි ඒ කථාවේ ගැබ්වෙලා තිබුනේ... උපදෙස තමයි “ඔබේ ප්‍රශ්ණය තමයි ඔබ හිතනවා වැඩියි“

ඒකනම් ඇත්ත... අපේ ඇත්තම ප්‍රශ්නේ තමයි අපි හිතනවා වැඩියි... හිතන්නේත් අවශ්‍ය දෙයක් ගැන නෙවේ... හිතන්න ඕන අනිවාර්යෙන්ම හිතන්න ඕන... ඒත් හිතන්නේ මොනවද කියලා තෝරගන්නත් ඕන... අපි යමක් කරන්නට පටන් ගත්තාම ඒ ගැන හිතන තරම පොඩ්ඩක් හිතලා බලන්නකෝ... “මට කවදා මේක ඉවර කරගන්න පුළුවන් වෙයිද? මට තව කොච්චර කාලයක් මේකට යයිද? මට තව කොච්චර මහන්සි වෙන්න වෙයිද? තව කොච්චර ඉවර කරගන්නට තියෙනවද? කොච්චර වෙහෙසද මේක කරන එක? “ ඔය වගේ දහසක් සිතිවිලි එක්ක තමයි යම් වැඩක් කරන්න පටන් ගන්නේ... කරන්නේ... කරලා ඉවර වෙන්නෙත් එහෙමයි...

ඉතින් එහෙම හිතන්න හිතන්න අපිට දැනෙන්නේ අපි මහා විශාල වැඩක් කරන්න පටන් අරගෙන ඒක ඉවරයක් නෑ වගේ... අපේ විඤ්ඤාණය විසින් අපට එකතු කරලා දෙනවා ඔයා මෙච්චර කලා.. තව මෙච්චර කරන්න තියෙනවා... ඔන්න ඔය වගේ පොදි ගොඩක් අපට මවලා දෙනවා ඔන්න කරපං කියලා... දැන් ඉතින් මහන්සියිනේ කොහොමත්... කයේ වෙහෙසට වඩා මනසෙන් හදාගත්ත මහන්සිය තමයි ඔය දැනෙන්නේ...

ඇවිදීම උදාහරණයක් වශයෙන් ගෙන මේක හදුනාගන්න බලමුකෝ...

අපි ඇවිදින්න කියලා පියවරක් තබන මොහොතක් ගැන සිතන්න... මෙය කියවන ගමන් පරිඝණකය අසල හිටගෙන පියවරක් තබලා ප්‍රායෝගිකව අත්හදා බලන්නකෝ... එතකොට ඔබට මෙය වටහාගන්නට පහසු වේවි... අපි පියවරක් තබන්නට අදහස් කරලා පියවර ඔසවනවා කියන්නේ ඒ පියවරේ උපත හෙවත් ආරම්භයයි... එය පොලොවෙන් එසවූ මොහොතේ පටන් නැවත පොළොවට තබන මොහොත වෙනකම් ඔසවාගෙන ඉදිරියට ගෙන යන අවස්ථාව ඒ පියවරේ වෙනස්වීමට ලක්වන හෙවත් විපරිණාමයට පත්වන කාල සීමාවයි... පොලොවට පතිත වුණා... පොළොව ස්පර්ශ කරනවා කියලා කියන්නේ ඒ අපි ඔසවා තැබූ පියවරේ අවසානය හෙවත් මරණයයි... නැවත ආරම්භ කරන්නේ අලුත්ම තත්වයන් යටතේ අලුත්ම පියවරක්...

බලන්න මේ රූප සටහන දිහා... 

මේ පුංචි මොහොතත් තවත් අවස්ථා මිලියන ගණනකට බෙදා වෙන් කරලා බලන්නට අපිට පුළුවන් වුණත් මේ යථාර්ථය අවබෝධ කරගන්නට යමෙකුට එච්චර ගැඹුරට කිදා බහින්නට අවශ්‍යතාවයක් වෙන්නේ නෑ... මෙන්න මේ අවස්ථාව හොදටම වටහාගන්නට හැකි නම් ඔබ මෙතෙක් නොදුටු යථාර්ථය ඔබ ඉදිරියේ මතුවේවී... එක් අවස්ථාවක් හරියටම අවබෝධ කරගන්නවා කියන්නේ ප්‍රඥාවෙන් අනෙක් අවස්ථාවනුත් ඒ ලෙසමයි කියලා දැනගන්නට හැකිවෙනවා.

ඉතින් මේ වගේ උදාවෙමින් වැය වෙමින් යන මොහොතවල් රාශියක් එකතු කරලා අපට දනවන දේ තමයි “මම ඇවදිනවා, ඇවිද්දා...“ යන හැගීම... ඇත්තටම අපි ඇවිදිනවද කියලා ඔබේ නුවණින් හිතා බලන්නට පුළුවන්... ඇත්තටම අපි කරන්නේ මෙන්න මේ අවස්ථා පොදි රාශියක් එකතු කරලා මැනගැනීමක් කරගන්නවා ඒ තුලින් විශ්වාස කරනවා අපි මෙච්චර ඇවිද්දා... මෙච්චර ඇවිදිනවා... මෙච්චර ඇවිදින්න තියෙනවා වගේ නොයෙක් දේවල්...

ඉතින් අනෙක් හැම අවස්ථාවක්ම මේ හා සමානයි... ඉහතින් පෙන්නුවේ ඉතාමත් සරල උදාහරණයක් පමණයි... එවිට මේ මායා මුලාව හදුනාගන්නට හැකිවෙනවානේ... ඒ වගේ හදුනාගන්නට හැකිවෙන සෑම මොහොතකම දියුණු වන්නේ ප්‍රඥාවයි... එයම තමයි සම්මා සම්බුදු පියාණන්වහන්සේ විසින් උපමාවකින් පෙන්වා දුන්න “විඤ්ඤාණය නම් මායාකාරයා“ ගැන හදුනාගන්නට උපකාර වෙන්නේත්. විඤ්ඤාණය කියන මැජික්කාරයාගේ මැජික් බොහෝම බලවත් අපිව අමාරුවේ දාන්න... ඒ නිසා ඒවා නිසි පරිදි හදුනාගැනීම අපේම ගැලවීමට හේතුවෙනවා... මේ ක්‍රමය පුරුදු වෙනවා කියන්නේ මැජික් කාරයව අතේ මාට්ටු කරගන්න අවස්ථාවක් ලැබෙනවා කියන එකයි... ආයෙත් නම් සෙල්ලම් දාන්න එන එකක් නෑ... දිගටම අල්ලාගන්න නිතරම පුරුදු පුහුණු කරන්න වෙනවා... හරියට පොලිසියේ හොරු මංකොල්ලකාරයන්ව අල්ලන්න පුහුණු වෙනවා වගේ... ඉතින් මට නම් විශ්වාසයෙන් කියන්න පුළුවන් මේ ක්‍රමය ඉතාමත් සාර්ථකයි කියලා... මොකද මේ සරල එහෙත් ඉතාමත් බලගතු ක්‍රමය තුලින් අත්හැරීම මිදීම නොඇලීමට සිත වර්ධනය කරගන්නට ඉතාමත් රුකුලක් ලැබෙන බව අත්දැකීමෙන් දැනෙන නිසයි. මෙම ක්‍රමය තුලින් සත්ධර්මයේ සදහන් වන සෑම සියලු භාවනා ක්‍රමයක්මත් ආවරණය වෙනවා කියලා දැනෙනවා... එය ඔබටත් ඔබේ නැණ පමණින් වටහාගන්නට හැකිවේවි.

මෙම ක්‍රමය තුලින් රාග, ද්වේශ, මෝහයන්ගෙන් මිදෙන්නට පහසුවක් ලැබෙනවා... ඔබට තරහා යනවා නම් ඒ මොහොත ගැන මෙනෙහි කරන්න... හිතලා බලන්නට බෙදලා බලන්න කේන්ති ගියේ තරහා ගියේ මොන වගේ මොහොතකටද කියලා... ඇත්තටම වෙලා ඇත්තේ විඤ්ඤාණය කියන මායාකාරයගේ මැජික් කෑල්ලකට ඔබ රැවටිලා අහුවෙලා කියලා ඔබටම එවිට වටහාගන්නට හැකිවේවි... ඒ මායාකාරයා විසින් ඔබට පොදියක් පෙන්නලා කියනවා “මෙන්න මේක වලියක් දාගන්න ගහ මරාගන්න රණ්ඩු වෙන්න කේන්ති ගන්න තරම් සුදුසු වටිනාකමක් තියෙන දෙයක්“ කියලා... අනේ ඉතින් අපිත් අපූරුවට අහුවෙනවා... මේ ක්‍රමය පුරුදු කරන්න ඔය බොරු මායම් වලට ඔබව කොටු කරගන්නට ඔය මායාකාරයින්ට බැරිවේවි... තරහා යන කොට තරහාගන්න තරම් දෙයක් තිබුනේ නෑ කියලා වැටහේවි...

“ඒයි මෝඩයා...“ ඔන්න කණට ඔය වචනය ඇහුන ගමන් කේන්ති යනවා... තරහා යනවා... “කව්ද මට මෝඩයා කිව්වේ? ඒකා කොහොමද මට මෝඩයා කියන්නෙ?“... ඔය වගේ සිතිවිලි ගොඩයි... ඒ වගේ වෙලාවට පොඩ්ඩක් ඉවසීමෙන් බලන්න ඇත්තටම මොකද වුනේ ඇත්තටම ඇහුනේ මොකක්ද කියලා...

කව්රු හරි ඔබට “මෝඩයා“ කිවවොත්... ඇත්තටම ඒ පුද්ගලයා ඔබට “මෝඩයා“ කියලා ද කිව්වේ? නෑ මිත්‍රයා ඒ වෙලා තියෙන්නෙත් මායාකාරයගේ තවත් උගුලකට ඔබ අසුවෙලා පමණයි...

යමෙක් ඔබට “මෝඩයා“ කිව්වම ඒ පුද්ගලයාගෙන් මුලින්ම පිටවෙන්නේ “මෝ“ කියන ශබ්දයයි... දෙවැනුව “ඩ“ ශබ්දය පිටවන කොට “මෝ“ කියලා මුලින් කියපු ශබ්දය අතීතයට එකතු වෙලත් ඉවරයි... “ඩ“ ශබ්දය ඔබට ඇසෙන ප්‍රමාදයට “යා“ ශබ්දය ලැබෙනවා... ඔබ විසින් “යා“ ශබ්දය අහන පරක්කුවට “මෝ“ සහ “ඩ“ ශබ්ද දෙකම අතීතයට එකතු වෙලා ඉවරයි... දැන් ඉතින් මායාකාරයා කඩිමුඩියේ වැඩ පටන්ගෙන අතීතයට එකතු වෙච්ච මතක සටහන් ටික ඔක්කෝම එකක් බවට එකතු කරලා මවනවා... “මෝ + ඩ + යා“ එකතු කරලා ඔබට දෙනවා අදහසක් අන්න අහගත්තා නේද “මෝඩයා“ කියලා වචනයක් ලෙසින්... මෙය පහසුවෙන් වටහාගන්නට හැකිවේවි යැයි සිතා මම පුංචි සටහනක් හැදුවා... බලන්න වැටහෙනවද කියලා...

දැන් තේරෙනවානේ ඇත්තටම අපි ඇලෙන්නේ ගැටෙන්නේ ගෙවී ගිය අතීත මතක සටහනකට මිසක් වර්ථමාන මොහොතකට නෙවේ... වර්ථමානය කියලා හිතාගෙන රැවටිලා ඉන්නේ මතක සටහන් සමූහයකට පමණයි... ඇයි දෙයියනේ අතීතයට එකතු වෙච්ච සටහන් සමූහයකට පණ ඇරගෙන බැදෙන්නයි පණ එපා කියලා සටන් කරන්නයි කොච්චර නම් මෝඩ වෙන්න ඕනද අපි... එහෙම නේද? ඉතින් ඔය ටික වටහා ගන්න තරමට ඇලීමෙනුයි ගැටීමෙනුයි මිදෙන්නත් හැකියාවක් ලැබෙනවා නියතයි... මන්ද පෞද්ගලිකව මටනම් ලැජ්ජයි මම මේ විඤ්ඤාණය නම් මායාකාරයගේ උගුලට අහු වෙලා ගෙවිලා ඉවර වෙච්ච අතීත මතක සටහන් ටිකක් බදාගෙන තුරුලු කරගෙන ඇලෙනකොට ගැටෙන කොට... කොච්චර නම් මෝඩයෙක්ද කියලා සිහිවෙනවා... එතකොට ලජ්ජාවේ පණ යනවා... ඉක්මනටම ඒ තත්වයෙන් මිදුනේ නැතිනම් වෙන නස්පැත්තියත් දකිනවා... ඇත්තටම ඒ ලජ්ජාවම මට මහත් ශක්තියක් උනන්දුවක් ඇතිකරවනවා ඉක්මනින්ම මේ වැඩකට නැති රාගයෙන් ද්වේශයෙන් මෝහයෙන් මිදීම පිණිස!

ඉතින් මෙන්න මේ සිද්ධාන්තයම තමයි ඇසෙන් දකින සෑම රූපයකටමත්, කණෙන් අසන සෑම ශබ්දයකටමත්, නාසය දනවන සෑම ගන්ධයකටමත්, දිවට දැනෙන සෑම රසයකටමත්, කයට දැනෙන සෑම ස්පර්ශයකටමත් විතරක් නෙවේ මනසට දැනෙන සෑම සිතිවිල්ලකටමත් පොදු ක්‍රම රටාව...

ඉතින් ඇලෙන ගැටෙන බැදෙන හැම මොහොතකම මෙන්න මේ පොදිය බෙදලා බලන්න... ඔබට මායාව දැකගන්නට හැකිවේවි... ඔබ මෙය පුහුණු කරන තරමටම ඔබට යථාර්ථය දිස්වේවි... යථාර්ථය දිස්වෙන තරමටම ප්‍රඥාව නැගේවි... ප්‍රඥාව නැගෙන තරමටම ඔබට රාගයෙන් ද්වේශයෙන් මෝහයෙන් මිදෙන්නට හැකිවේවි... රාග ද්වේශ මෝහයන්ගෙන් මිදෙන තරමටම ඔබට මනසේ සැබෑම සැනසීම උදාවේවි... සැනසීම උදවෙන තරමටම ඔබට සැබෑම සතුට අත්දකින්නට හැකිවේවි... සැබෑම සතුට අත්දකින තරමටම ඔබගේ දුක කෙලවරක් වේවි! ඔන්න ඉතින් මේ කිව්වේ මගේ පුංචි අත්දැකීමක් සහ මම පුහුණු කරන ක්‍රම රටාවක්... ඉතින් මට නම් දැනෙනවා මේ ක්‍රමය අති සාර්ථකයි කියලා... ඉතින් ඔබට හිතෙනවා නම් පංච ඉන්ද්‍රීයයන් පිනවන එකෙන් මිදෙන්න බෑ කියලා මේ ක්‍රමය අත්හදා බලන්නකෝ... නිතරම කේන්ති යනවා නම් තරහා යනවා නම් එයිනුත් මිදෙන්න බෑ කියලා හිතෙනවා නම් මේ ක්‍රමය අත්හදා බලන්නකෝ... සාධාරණය වෙනුවෙන් සටන් කරන්නට හිතෙනවා නම් ඔබ පණ දෙන්නට හදන සාධාරණයේ යථාර්ථය කුමක්ද කියලා මෙන්න මේ විදියට බෙදලා බලන්නකෝ... ඔබට මේ මායා මුලාව වැටහෙන තරමටම ඔබ ප්‍රඥාවන්තයෙක් වේවි... ඔබ මෙය වටහාගන්නට උත්සාහ නොකරන තරමට ඔබ විඤ්ඤාණය නම් මායාකාරයාගේ වහලෙක් වෙලා මෝඩයෙක් වගේ මායාවක් ඇත්ත කියලා හිතාගෙන කාලය ගතකරාවි. තමන්ට වඩාත් සුදුසු වහලෙක් වෙලා මෝඩයෙක් වගේ කාලය ගත කරන එකද නැතිනම් නිවහල් නිදහස් ප්‍රඥාවන්තයෙක් වෙන එකද කියලා තම තම නැණ පමණින් තෝරාගෙන කටයුතු කරගන්නට මෙම පුංචි සටහන උපකාරයක්ම වෙත්වා! එහෙන්ම ඔබට සුභ පතනවා... තෙරුවන් සරණින් මුලාවෙන් මිදී සැබෑම ජය ලැබේවා කියලා පතනවා!

Burning with two extremes!

Burning with two extremes! 

I happen to notice recently many discussions are based on one main topic in many groups and notes...  So I felt it's better to write something to think about through this topic... The topic is mainly about "Being vegetarian and Being Non vegetarian" I thought of writing something important with the help of this topic...


In Samma Sambuddha's very first dhamma sermon we find one highly important fact to think about... The sermon says about the 2 extremes which people should not to be indulged in... The 2 extremes are "There IS" & "There is NOT"...
One who is with these extremes gain nothing because they are vulgar, common, ignoble, unprofitable & meaningless.
Let's try to understand how it is happening...
Let's get the topic I mentioned above...

A person think being vegetarian is good & he / she attract to that extreme and use mind, body & words to think, do, speak accordingly...

Another person think being non - vegetarian is good & he / she attract to that extreme and use mind, body & words to think, do, speak accordingly...

Do you think that these 2 kind of people have peace on their mind?

The one who think that being veg is good wants to see the whole world or most of the worldly beings should become vegetarian or act accordingly......
The one who think that being non - veg is good wants to see the whole world or most of the worldly beings should become non - veg or act accordingly... And both type of people use their mind, body & words according to their desired extreme... in another word they do "Sankara".  in another word they do merits, sins & things which are not merits nor sins according to the extreme they desire...
they think using their mind, they do actions using their body & they speak using their words... Effects get according to the cause... let's investigate how it happen...


A person think being vegetarian is good, meaningful & fruitful... When one believe or think something is good, meaningful & fruitful that person is starting liking it...
likewise the person who think being vegetarian is good, meaningful & fruitful is starting liking being vegetarian. His / her mind, body, words behave according to the extreme that person attach to...
the more thoughts, actions & words creating accordingly the more he / she starts think about the extreme and dreaming accordingly and attract more & more to the extreme he / she desire... in simple words that person begins to use his / her eyes, ears, nose, tongue, body & mind to become a vegetarian person and promote vegetarianism...
the more he / she think, act, speak accordingly the more that person get attract to the extreme...  he / she attach to the extreme so tightly... in another words a person who begin to become a vegetarian person by giving up eating dry - fish giving up whole kind of meats, cheese, milk etc... and finally he / she may also become a person like "Nigantanathaputta" who was highly attache to the extreme of being non - violence & vegetarianism.
Like wise we can finally see the out come as a birth of vegetarian person or non - vegetarian person...
Birth arise as a result of some cause which created accordingly...  In this example, the view of "being vegetarian is good, meaningful & fruitful CAUSE to the birth of a vegetarian person"...  birth is a sufficient cause for suffering...
What ever arise has to change & get destroyed at the end...
Same theory is applicable to the non - vegetarians...
Who ever clinging to the any of the extreme attach accordingly and like to see things happen as the way they desire... and they have to conflict when things are not happening according to their wish & hatred also arise...
when the process continue with the thinking, actions, speaking according to the extreme that person attach to it is become the cause to give another birth with the set of eyes, ears, nose, tongue, body & mind accordingly...
in another word people are getting another body which able to fulfill their desires again & again according to the process they desired to do...
If I explain through an example;
A person use his / her mind, body & words to think, act & speak to promote vegetarianism in a good way... he / she do no harm to any being with regards to the topic they act accordingly... that good behaviors may become a cause to them to get the effect as a God or Human again...
Also if a person act like an animal to save animal by promoting vegetarianism can become a cause to him / her to get the effect of animal in his / her next birth... We know that there are many animals who are Herbivores and also there are some lower realms beings exist who are vegetarian...

Same theory applicable to the non - veg beings...

Sometimes some people really do behave so horribly with the extreme they are attach to... they become so violence and harmful for other beings... Some people who fight for a vegetarian world behave well with animals but do many harmful things to the human beings... so there is always better to remember the effects comes accordingly...
This "cause & effect theory" is the main reason to say "Not to indulge with 2 extremes which are vulgar, common, ignoble, unprofitable & meaningless"
And great Samma Sambuddha said the one who like to gain peace should practice the "Middle way" by avoiding both of these extremes...

what is the middle way of above topic?

The both ends are part of the world... and what ever the ends which is a part of the world & existence is burning like fire to us... normally people says the middle way is the middle way of attaching to the both ends... not attaching so highly to one end but yet there is attaching to somewhere in the ends...
No matter how much we clinging to this existence the destruction & suffering comes to us as long as there is attachments...

Imaging a person who have no interest in being vegetarian or being non - vegetarian...
The one who sees the pure dhamma understand that this world is not a place to be with... nothing happen according to the way one desire & only betterment is get rid of the world by giving up desires, hatred & ignorance...
So that person begin to think, act & speak accordingly...
He / she understand the evil effects comes after the attachments ...
One who sees the dhamma may become a vegetarian with many reasons but he / she not attach to the extreme of the being vegetarian...
One who sees the dhamma may become a non - vegetarian with many reason but he / she not attach to the extreme of the being non - vegetarian...
The one who understood the theory of cause & effect never try to attach to the 2 extreme & what ever they think, do & speak is helpful to get rid of the 2 extremes...
That is why it is so important to understand the theory of Cause & Effect...
The more one attach to the extreme of being vegetarian that one has to go through the stress, hatred & other conflicts when situations arise which are not matches to promote vegetarianism...
The less one attach to the extreme of vegetarianism gain lesser conflicts & stress...  The more you get rid of these 2 extremes you gain peace in your mind...
So it is easy for you to now find out the extreme you are attache to... when its comes to this topic of "Being veg or Non - veg" Find out the reason for your stress, the reason for your hatred, the reason for your hatred
what is more guiding you to the fights...
If you feel bad & feel angry when one says being veg is the perfect way to live that means you are attach to the extreme of being non - veg...
If you feel bad & feel angry when one is promoting being non - veg that means you are attach to the extreme of being veg...
when you able to find out the extreme you are in it is easy for you to get rid of it by applying the cause & effect theory with understanding...

Do you like to think vulgar, common, ignoble, unprofitable & meaningless thoughts?
Do you like to do vulgar, common, ignoble, unprofitable & meaningless activities?
Do you like to speak vulgar, common, ignoble, unprofitable & meaningless words?

Do you like to become a ignorant being who think, do, speak vulgar, common, ignoble, unprofitable & meaningless things?
If you don't like you have to get rid of the 2 extremes and should enter to the middle way... through the dhamma you will gain the proper understanding to enter to the middle way...
that is the eight fold path and that is the path which gives you final result as a peaceful mind with true happiness...


Also I would like to enter a piece of special note to this note...
As long as the understanding of dhamma arise within us we are with these 2 extremes by thinking, doing, speaking about these 2 meaningless extremes & it's activities...
As long as we are with that process we happen to think, do & speak good as well as the bad... it's a mixture of goodness & evilness...
that is the main reason we all are going through temporary happiness / comfort as well as the suffering...
Whether one being veg or non - veg or what ever the extreme they are attach to become a cause for them to bring the effect accordingly...
Without knowing the theory of Cause & Effect perfectly, no one can say what he / she doing is 100% right and what he / she doing is 100% wrong by considering the extreme they are attach to ...
Only a great Samma Sambuddha knows all the reasons for everything... bless one think, act & speak accordingly and no one is comparable to the blessed one's wisdom...
Through such a unique wisdom the blessed one able to guide one with the most suitable way...
The one who doesn't even knows the basic theory of cause & effects fights for the justice... fights for a peaceful better world... and that same causes may gives bit of betterment but it becomes his / her own path to destruction by knowingly or unknowingly...
The nature is according to the cause & effect...
And we can understand the real nature through the dhamma...
So rather than finding an extreme to attach with it is always better to understand the path of liberation which is the middle way described in dhamma which brings one the ultimate pure happiness & peace!

අනර්ථයක්ම ගෙන දෙන අන්තගාමී වීම!

අනර්ථයක්ම ගෙන දෙන අන්තගාමී වීම!

 (අප අතර සුලභ මාතෘකාවක් උදාහරණයට ගෙන සටහන් තබන්නෙමි)!

අපි අතරින් කෙනෙක් නිර්මාංශ වීම අගය කරනවා, තවත් කෙනෙක් මාංශ අනුභවය අගය කරනවා!  දැන් අපි මෙහෙම හිතමු...
සම්මා සම්බුදු පියාණන්වහන්සේගේ මුල්ම දේශනාව තුල තිබෙන මූලිකම කරුණ තමයි ලෝකයේ පුද්ගලයන් “ඇත“ යන අන්තයත් “නැත“ යන අන්තයත් ඇසුරු කරනවාය, එම ක්‍රමයන් දෙකම / එම අන්තගාමී වීම් දෙකම හීනය, ග්‍රාම්‍යයය, හිස් වු අර්ථ රහිත වැඩපිලිවෙලක්ය යන්න පැහැදිලි කොට පෙන්වා දීම.
දැන් අප බලමු ඇයි මෙහෙම වෙන්නේ කියලා...

ලෝකයේ යම් පුද්ගලයෙක් නිර්මාංශ වීම හොදයි කියන අන්තයට ගොස් ඒ වෙනුවෙන් සිත, කය, වචනය මෙහෙයවා සිතනවා, කරනවා, කියනවා...

ලෝකයේ තවත් පුද්ගලයෙක් මස් මාංශ ආහාරයට ගැනීම හොදයි කියන අන්තයට ගොස් ඒ වෙනුවෙන් සිත, කය, වචනය
මෙහෙයවා සිතනවා, කරනවා, කියනවා...

දැන් මේ දෙපිරිසට සැනසීමක් ලැබෙයි කියලා ඔබට හිතෙනවද?

නිර්මාංශ වීම හොදයි කියන අන්තය අල්ලාගෙන සිටින පුද්ගලයාගේ කැමැත්ත තමයි ලෝකයේ සියලු දෙනාම හෝ වේවා බහුතරයක් පිරිස හෝ වේවා නිර්මාංශ වීම දැකීම.
මස් මාංශ ආහාරයට ගැනීම හොදයි කියන අන්තය අල්ලාගෙන සිටින පුද්ගලයාගේ කැමැත්ත තමයි ලෝකයේ සියලු දෙනාම හෝ වේවා බහුතරයක් පිරිස හෝ වේවා මස් මාංශ ආහාරයට ගන්නවා දැකීම.
මේ අන්ත දෙකේ ඉන්න පුද්ගලයන් දෙදෙනාම තම තමන්ගේ කැමැත්තට අනුව කටයුතු සිදුවෙනවා දැකීමට සිත, කය, වචනය මෙහෙයවනවා...
තවත් ආකාරයකට කියනවා නම් සංඛාර කරනවා... තවත් ආකාරයකට කියනවා නම් තමන් අල්ලා ගත්ත අන්තයට අනුව පින් හෝ පව් හෝ ඒ දෙකටම අයත් නොවන හෝ ලෙසින් සිතින් සිතනවා, කයින් කරනවා, වචනයෙන් කියනවා...
හේතුවට අනුවයි ඵලය ලැබෙන්නේ... ඒ කොහොමද කියලා අපි විමසා බලමු...
නිර්මාංශ වීම හොදයි වටිනවා කියලා අල්ලාගෙන එයට කැමැත්තක් ඇති කරගෙන නිර්මාංශ වීම කෙරෙහි හා වෙච්ච එයට කැමැත්තෙන් බැඳුනු පුද්ගලයා හැකි සෑම අවස්ථාවකම තමන් ඉන්නා අන්තය අල්ලාගෙන ඒ අනුව සිත, කය, වචනය මෙහෙයවනවා...

සිතුවිලි, ක්‍රියා, වදන් තුලින් නිර්මාංශ වීමම අගය කරනවා එහි වටිනාකම කියනවා අන් අයවත් තමන් කැමැත්තෙන් බැදී ඇති අන්තයට පත් කරගැනීමට තමන්ට හැකි පරිදි කටයුතු කරන්නට සිත, කය, වචනය මෙහෙයවනවා...මෙසේ සිත, කය, වචනය මෙහෙයවන තරමින් නිර්මාංශ වීමේ වටිනාකම දනවන අගය කරන එයට කැමැත්තෙන් බැදෙන්නට තව තවත් හේතු දෙවන සිත් පහල වෙනවා...  නිර්මාංශ වීමට සම්බන්ධව සිහින මවනවා... එයටම නැඹුරු වෙනවා... කෙටියෙන් කියනවා නම් දැන් ඒ පුද්ගලයාගේ ඇස, කණ, දිව, නාසය, කය සහ මන කියන ඉන්ද්‍රීයයන් සමූහය කටයුතු කරන්නේ නිර්මාංශ වීමට සම්බන්ධවයි...
එසේ කටයුතු කරන්නට කරන්නට තමන්ට ලැබෙන ආශ්වාදය නිසාම තව තවත් ඒ නිර්මාංශ වීම නම් අන්තයටම හා වෙනවා... එහිම බැදෙනවා... එහිම ඇලෙනවා... තව තවත් නිර්මාංශ බවට පත්වෙනවා...
තවත් ආකාරයකින් කියනවා නම් කරවල කන එක අතහරිමින් නිර්මාංශ වීමට පටන් ගත්ත පුද්ගලයා කිරි මිශ්‍ර ආහාර පවා නොකන පුද්ගලයෙක් බවට එසේත් නැතිනම් තවත් දුරගොස් නිගණ්ඨනාථපුත්ත වැනි පරම අවිහිංසා වාදියෙක් බවට පත්වෙනවා...
ඉතින් මෙසේ පහල කරගත්තේ නිර්මාංශ වීම නම් අන්තයට ඒ ඒ මට්ටමින් පත්වූ ජාතීන් සමූහයක් තමයි... ජාතියක් කියලා කියන්නේ හේතුවක් නිසා හටගත්ත දෙයක්නේ... ඉහත කරුණට අනුව නම් නිර්මාංශ වූ පුද්ගලයෙක් බිහිවීමට / හටගැනීමට හේතු වුනේ නිර්මාංශ වීම හොදයි, වටිනවා කියලා ගත්ත දෘෂ්ඨිය නේද කියලා ඔබට හොදින් විමසා බලන විට පැහැදිලි කරගන්නට හැකිවේවි...
හේතුවක් නිසා හටගත්ත ජාතියක් වේ නම් ඒ ජාතිය හටගත්ත තැන් පටන් විපරිණාමයට පත්වෙලා විනාශයට පත්වෙනවා... ඒ කියන්නෙ එහි ජරාමරණ දකින්නට සිදුවෙනවා... ඒ වගේම ඔය ආකාරයටම මස් මාංශ ආහාරයට ගැනීම හොදයි කියන අන්තය අල්ලාගෙන සිටින පුද්ගලයාගේත් ජාතිය පහල වෙනවා...
එසේ නිර්මාංශ වීම කියන අන්තය හෝ වේවා මස් මාංශ ආහාරයට ගැනීම හොදයි / නිර්මාංශ නොවීම හොදයි කියන අන්තය හෝ අල්ලාගත්ත
පුද්ගලයන් දෙදෙනා විසින් තම තමන්ට රිසි සේ කටයුතු සිදුවෙනකොට ඇලෙනවා එයට විරුද්ධව කටයුතු සිදුවෙනකොට ගැටෙනවා...
ඇලෙන ගැටෙන තරමින් නැවතත් එම කටයුතු රැසම කරගෙන යන්නට ඇස, කණ, දිව, නාසය, කය සහ මනක් පහල වෙන්නට හේතු ඇතිවෙනවා... ඒ ඒ ඇලීම ගැටීම අනුව ක්‍රියාත්මක වීමට සුදුසු ඇස, කණ, දිව, නාසය, කය සහ මන නොයෙක් නොයෙක් අයුරින් පහල වෙන්නට හේතු ඇතිවෙනවා...  තවත් අයුරකින් කියනවා නම් නිර්මාංශ වීම සහ නොවීම යන අන්ත දෙකට බැසගත්ත පුද්ගලයන්ට ඒ අන්ත දෙකෙහි ක්‍රියාත්මක වීමට සුදුසු පරිදි හේතු අනුව නැවතත් කයක් පහල වෙනවා ...
නිර්මාංශ වීමේ අන්තය අල්ලාගත්ත පුද්ගලයා ඒ තමන් අල්ලාගත්ත අන්තය තමන්ට කැමති සේ පවත්වාගන්නට සිත, කය, වචනය හැසිරවූයේ යම් ආකාරයකටද ඒ ආකාරයට අනුව විපාකය ලැබෙනවා...
යහපත් ලෙසින් නිර්මාංශ වීමේ අගය පෙන්වා දෙමින් සැමට මෛත්‍රී සහගතව කටයුතු කරමින් සිත, කය, වචනය මෙහෙවූයේ නම් දෙවියෙක් හෝ මනුෂ්‍යයෙක් වෙන්නත් පුළුවන්... නිර්මාංශ වීමේ අගය පෙන්වා දෙන්නට සිත, කය, වචනය ගැටෙන පැත්තට ද්වේශසහගතව මෙහෙයවූයේ නම් සතර අපායට හිමි දුගතිගාමී අත්බැවයක් ලැබෙන්නටත් හැකියි... නිර්මාංශ තිරිසන් සතුන් ඕනෑතරම් අප අතර ඉන්නවානේ... ඒ විතරක් නෙවේ යක්ෂ, ප්‍රේත භූත කොට්ඨාශත් ඉන්නවා නිර්මාංශ... තමන් කැමැත්තෙන් බැදී අල්ලාගත්ත අන්තය තමන්ට රිසිසේ පවත්වාගන්නට සිත, කය, වචනය හැසිරවූයේ යම් ආකාරයකටද අන්න ඒ ආකාරය පවත්වාගන්නට සුදුසු ඇසක්, කණක්, දිවක්, නාසයක්, කයක් සහ මනක් තමයි විපාක ඵලය ලෙසින් තමන් ගොඩනැගූ හේතුවට අනුව පහල වෙන්නේ... අප දන්නවා අප අතරම නිර්මාංශ වීම සුදුසුයි කියා හෝ නිර්මාංශ නොවීම සුදුසුයි කියා හෝ තමන් තෝරාගත්ත අන්තයන්ගේ තුල කටයුතු කරමින් එකිනෙකා මරා දමන්නට තරම් ද්වේශයකින් කටයුතු කරගන්නා පිරිසක් සිටින බවට... හේතුවට අනුව ඵලය ලැබීම ධර්මතාවයයි... හේතු ගොඩනගමින් “ඵලය මට එපා එපා“ කිව්වට හේතු තිබෙන තාක් ඵලය ලැබීම සිදුවෙනවාමයි!

නිර්මාංශ වීමේ අන්තය එලෙසින් පැහැදිලි කල විට නිර්මාංශ නොවීමේ අන්තයට පත්වූ පුද්ගලයාටත් ඒ ආකාරයෙන්ම කටයුතු සිදුවෙන අයුරු ගලපාගන්නට බුද්ධිමත් ඔබට හැකියාවක් ඇති යැයි සිතමි...

මෙන්න මේ හේතු ඵල දහම නිසාම තමයි සම්මා සම්බුදු පියාණන්වහන්සේලා විසින් “ඇත“ හෝ “නැත“ කියන අන්තයන්ට පත්වෙන්නට එපාය එය අනර්ථයක්ම ගෙන දෙන අසාර වැඩපිලිවෙලක්ය ලෙසින් පෙන්වා දුන්නේ... ඒ නිසා අන්ත වලට පත්නොවී මාධ්‍යය තුලින් මධ්‍යම පටිපදාව තුලින් නිවන් අවබෝධ කරගන්නට උපදේසයක් දුන්නා...

මොකක්ද මේ මාධ්‍ය හෙවත් මධ්‍යම පටිපදාව කියලා කියන්නේ?

ලෝකය නම් අන්ත දෙකෙන් යුක්තයි... තවත් අයුරකින් කියනවා නම් ගිනි ගොඩක්... ඒ අන්ත දෙකෙන් කොතැන අල්ලාගත්තත් අවසන විනාශයම තමයි... සාමාන්‍යයෙන් කියන්නේ අන්තගාමී නොවී මද පමණින් අල්ලා ගන්න කියලනේ... ඉතින් මේ ගිනිගන්නා ලෝකය තුල අන්ත 2 අතහැර මැද්දක් කියලා මද පමණින් හෝ අල්ලාගන්නට අල්ලාගෙන සැනසෙන්නට හැකියාවක් තිබේදැයි තමන්ගෙන්ම විමසා බලා තීරණය ගත යුතු වෙනවා... ඒ නිසා මධ්‍යම පටිපදාව ලෙසින් සම්මා සම්බුදු පියාණන්වහන්සේ පෙන්වා දුන්නේ අතහැරීමේ, මිදීමේ, නොඇලීමේ මාධ්‍යම නොවේදැයි ඔබට වටහාගන්නට අපහසුවක් නොවේවි යැයි සිතමි!

දැන් හිතන්න ඔබ නිර්මාංශ වීම හෝ නොවීම යන අන්තයන්ට කැමැත්තක් ඇති කරනොගෙන කටයුතු කරනවා කියලා...
ධර්මය තුලින් යම් පුද්ගලයෙකුට වැටහෙනවා මේ ලෝකය පවතින්නට සුදුසු තමන්ගේ කැමැත්තට අනුව කටයුතු ඉටු කරගන්නට හැකි සුවදායී තැනක් නොවේ කියලා... එතැන් පටන් ඒ පුද්ගලයාගේ කැමැත්ත තමයි මේ ලෝකය අත්හැරී මිදී නොඇලී යාම...
ඒ පුද්ගලයාට ලෝකය අත්හැරී මිදී නොඇලී යාම පිණිස උපකාර වන්නේ යම් ධර්මයක්ද එය උපයෝගී කරගෙන තමන්ගේ අරමුණ ඉටුකරගන්නට තමයි ඒ පුද්ගලයා දැන් කටයුතු කරන්නේ...
තමන් කැමැත්තෙන් බැදෙන්නේ යමකටද ඒ අනුව සිත, කය, වචනය මෙහෙයවී ඒ ඒ තැනට හා වීමෙන් සිදුවන අකරතැබ්බය හෙවත් තමන්ට අත්විදින්නට වන සසර දුක පිළිබදව මනා අවබෝධයක් ධර්මය දකින පුද්ගලයාට ලැබෙනවා...
ඉතින් ඒ පුද්ගලයා යම් හේතුවක් නිසා නිර්මාංශ වූවා නම් එයට ඇලී ගැලී බැදී ඒ අන්තයටම පත්නොවී සුදුසු පරිදි තමන්ගේ අරමුණට ලගා වෙනවා...
ඒ පුද්ගලයෙක් යම් හේතුවක් නිසා මස් මාංශ ආහාරයට ගන්නවා නම් එයට ඇලී ගැලී බැදී ඒ අන්තයටම පත්නොවී සුදුසු පරිදි තමන්ගේ අරමුණට ලගා වෙනවා...
ධර්මාවබෝධයට පත්වූ පුද්ගලයාට අන්තගාමී වීමක් නැතිවන්නේ ඒ අන්තගාමී වීමේ හේතු ඵල දහම් න්‍යය තමන්ට අවබෝධ වී ඇති නිසා හේතු නිපදවීමෙන් ලැබෙන ඵලයන් දැකගන්නට වටහාගන්නට හැකි නිසයි...
තවත් ආකාරයකට කියනවා නම් ලෝකය යනු ඔය කියන “ඇත“ සහ “නැත“ කියන අන්ත දෙකෙන් යුක්ත බව වටහාගෙන ඒ අන්තයන් දෙකට පත්වීමේ නුසුදුසු බව වටහාගෙන එවන් වූ ලෝකය අත්හැරී මිදී නොඇලී යන ක්‍රම වේදයට පත්වෙනවා...
නිර්මාංශ වීමේ අන්තයට ඇලීමක් නැති තරමින් එයට විරුද්ධව දේ එනවිට ගැටීමක් නැතිවෙනවා... නිර්මාංශ නොවීම හෙවත් මස් මාංශ අනුභවයට ඇලීමක් නැති තරමින් එයට විරුද්ධව දේ එනවිට ගැටීමක් නැතිවෙනවා...
මේ අන්ත දෙකට ඇලීම ඇති පමණින් ගැටෙනවා... මේ අන්ත දෙක අතහැරී ඇති පමණින් සැනසීම ලැබෙනවා... දැන් ඔබ ඔබේ සිතට මේ ධර්ම න්‍යය යොදා බලන්න... ඔබ ඉන්නේ කුමන අන්තයකද කියලා සොයා ගන්නට හැකිවේවි තමන්ට ගැටීම ඇතිවන කරුණ හොයාගන්නට හැකිවුනෝතින් හොඳයි නේද?
උදාහරණයක් විදියට ඔබ නිර්මාංශ වීමේ අන්තයට පත්වී ඇති අයෙක් නම් ඔබට නිර්මාංශ වීමට විරුද්ධව කරුණු කාරණා මතුවන තරමින්
ගැටීමට පත්වේවි... අසහනයක් දුකක් හිතට දැනේවි...
ඔබ නිර්මාංශ නොවීමේ අන්තයේ නම් ඔබට එයට විරුද්ධව කරුණු මතුවන තරමින් අසහනය දුක ගැටීම ඇතිවේවි...
අසහනය එනවිට අසහනය හදුනාගෙන අසහනයට හේතුව සොයාබැලුවොත් ඔබට ඔබ පත්වී සිටින අන්තය සොයාගන්නට හැකිවේවි... අන්තය සොයාගත්තා නම් අන්තගාමී නොවී කටයුතු කරගන්නට මාර්ගයත් පැහැදිලි වේවි... හීන වූ, ග්‍රාම්‍ය වූ, හිස් වැඩපිලිවෙලක් වූ, අනර්ථයක්ම ගෙන දෙන්නාවූ අන්තයන් දෙකට පත්නොවී තමන් කියන, කරන, සිතන දෑ මේ අන්තයන් අත්හැරී මිදී නොඇලී යන මාර්ගයට පත්කරගන්නේ යම් දිනකද එතැන් පටන් ඔබ පත්වී සිටින්නේ ආර්ය අෂ්ඨාංගික මාර්ගයටයි!
යම් මොහොතක, යම් දිනක එහි කෙලවර අත්හැරී මිදී නොඇලීමේ ශාන්තිය සහිත වූ නිර්වාණයයි!
දැන් ඔබ විසින් ඔබේම නුවණින් විමසා පහත ගැටලු වලට තම තමන්ම පිලිතුරු සපයාගෙන තීරණයකට පත්විය හැකියි...

නිර්මාංශ වීමේ අන්තයද වඩාත් සුදුසුද?
නිර්මාංශ නොවීමේ අන්තයද වඩාත් සුදුසුද?
එසේත් නැතිනම් මේ අන්ත දෙකටම පත්නොවී ඒ අන්ත දෙකෙන්ම මිදී යන වැඩපිලිවෙලද වඩාත් සුදුසුද?

තවත් වැදගත් කරුණක් මෙයටම සම්බන්ධ කොට සටහන් තැබීම සුදුසු යැයි සිතමි...
ධර්මාවබෝධයට පත්නොවෙන තාක් අප විසින් මේ “ඇත“ සහ “නැත“ යන අන්තයන්ට පත්වූ අසාර වූ වැඩපිලිවෙලක යෙදී සිටිනවා...
ඒ වැඩපිලිවෙල තුල යහපත මෙන්ම අයහපතද ගැබ්වෙලා තිබෙනවා...
ඒ නිසාම අපට යහපත් මෙන්ම අයහපත් විපාකද ඵලයන් ලෙසින් ලැබී තිබෙනවා...
නිර්මාංශ වීමේ හෝ වේවා නිර්මාංශ නොවීමේ හෝ වේවා වෙනත් මොන යම් හෝ වේවා කරුණක් ගෙන ඒ ඒ අන්තයන්ට පත්වූ පුද්ගලයා
විසින් සිත, කය, වචනය හසුරවන ස්වභාවය තුල යහපත ගැබ්වන්නේ යම් තරමින්ද එපමණින් යහපත් විපාකයක්ද අයහපත ගැබ්වන්නේ යම් පමණකින්ද එපමණින් අයහපත් විපාකයක්ද ලැබීම හේතු ඵල දහමේ ස්වභාවයයි.
ඒ නිසා ඔය අන්තයන්ට පත්වී ඒවා 100%ක්ම සුපිරිසිදු සුදුසුම දේ ලෙසින් තීරණයට පත්වෙන්නට මේ හේතුඵල දහම හරි හැටි නොදන්නා කිසිවෙකුටත් නොහැකියි... සම්මා සම්බුදු පියාණන්වහන්සේ කෙනෙක් පමණයි සියලු හේතු දැක දැන කටයුතු කරන්නේ...
ඒ නිසා උන්වහන්සේටම පමණයි තවත් කෙනෙකුට කරන්නට සුදුසු දේ සහ නුසුදුසු දේ සුදුසු පරිදි තත්වාකාරයෙන් පෙන්වා දෙන්නට හැකියාවක් තිබෙන්නේ...
සියලු හේතු තබා මූලික හේතු ඵල දහම පිළිබදවත් අවබෝධයක් නැති අයෙකු විසින් “ඇත“ හෝ “නැත“ යන අන්තයන්ට පත්ව කරන කියන කටයුතු තමන්ගේ විනාශයටම හේතුවෙනවා මිස ඉන් ලැබෙන යහපත බොහෝම අල්ප මාත්‍රයක් විය හැකියි...
සසර ගනුදෙනු අනුව ලෝකය පවතින හේතු ඵල ක්‍රමරටවක් තිබෙනවා...
ඒ ක්‍රම රටාව වටහාගන්නට හැකියාවක් ලැබෙන්නේ සත්ධර්මය තුලින්මයි... ඒ හේතු ඵල දහම නොදන්නා තාක් සර්ව සාධාරණ ලෝකයක් පතමින් තමන් සිටිනා අන්තයම ජයග්‍රහණය කරවන්නට ලෝක සත්වයා කටයුතු කරනවා... ඒ තුලම නැසෙනවා... ඒ තුලම යලි හටගන්නවා... යලිත් නැසෙනවා... කෙලවරක් නැති ගමනක යෙදෙනවා... අනන්ත දුකට පත්වෙනවා...
සියලු අන්තයන් අතහැරී මිදී නොඇලී යන මාධ්‍ය හඳුනාගන්නට උත්සාහ කරන තරමින් ඔබට සැනසීම උදාවනු නියතයි!